снаря́д м.

1. воен. снара́д, -да м.;

2. (приспособление) прыла́да, -ды ж.; снара́д, -да м.;

астрономи́ческий снаря́д астранамі́чная прыла́да;

снаря́д для буре́ния земли́ прыла́да для свідрава́ння зямлі́;

упражне́ния на снаря́дах спорт. практыкава́нні на прыла́дах (на снара́дах);

3. (совокупность инструментов) уст. снасць, род. сна́сці ж.;

сапо́жный снаря́д шаве́цкая сна́сць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

снара́д м., воен., спорт. снаря́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіда́льны мета́тельный;

к. снара́д — мета́тельный снаря́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перш (цирковой снаряд) перш, род. пе́рша м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіру́емы прил. управля́емый;

к. снара́д — управля́емый снаря́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хімснара́д м. (хімі́чны снара́д) химснаря́д (хими́ческий снаря́д)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

артснара́д м., воен. (артылеры́йскі снара́д) артснаря́д (артиллери́йский снаря́д)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́шка​III (снаряд) ша́шка, -кі ж.;

дымова́я ша́шка дымава́я ша́шка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мета́тельный кі́дальны; (размётывающий) раскі́двальны;

мета́тельный снаря́д кі́дальны снара́д;

дроби́тельные и мета́тельные взры́вчатые вещества́ драбі́льныя і раскі́двальныя выбухо́выя рэ́чывы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Панара́д ’каркас, аснова калёс’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Мат. Гом.), ’ткацкі станок’ (Мат. Гом., Нар. сл.), ’поўны камплект колаў’ (Інстр. I), ’другарадныя часткі бота: сцелькі, заднікі і інш.’ (Гарэц.), ’усе ткацкія прылады’ (Сцяшк. МГ, Інстр. II), понара́д ’тс’ (Влад.), панаро́д ’калёсы з драбінамі; матэрыял на ніз ботаў’ (Др.-Падб.). Беларускі рэгіяналізм. Утворана пры дапамозе прыст. па‑ ад нарад (гл.) або як бязафіксны дэрыват ад *панарадзіць < нарадзіць (гл.); далей да рад. У інш. слав. мовах з іншымі прыстаўкамі: рус. снаря́д ’снасць, прылады’, чэш. nářadí ’прылады’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)