соса́ть несов.

1. (грудь, соску) ссаць;

2. (всасывать, втягивать) смакта́ць;

◊

соса́ть кровь смакта́ць кроў;

соса́ть ла́пу смакта́ць ла́пу;

соса́ть сок (со́ки) (из кого) смакта́ць со́кі (з каго);

червь сосёт (кого) чарвя́к то́чыць (каго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́ндзіць

‘ссаць, смактаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ду́нджу ду́ндзім
2-я ас. ду́ндзіш ду́ндзіце
3-я ас. ду́ндзіць ду́ндзяць
Прошлы час
м. ду́ндзіў ду́ндзілі
ж. ду́ндзіла
н. ду́ндзіла
Загадны лад
2-я ас. ду́ндзі ду́ндзіце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ду́ндзячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасмакта́ць, ‑смакчу, ‑смокчаш, ‑смокча; зак., што і без дап.

Смактаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смактану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да смактаць (у 1, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

караме́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Разм. Адна цукерка карамелі. Смактаць карамелькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усмакта́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мо́кчацца; зак., у каго-што.

1. Упіўшыся, пачаць смактаць.

П’яўка ўсмакталася ў нагу.

2. Увабрацца, прасочваючыся.

Вада ўсмакталася ў зямлю.

3. Прысмактацца губамі (пра дзіця).

|| незак. усмо́ктвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсмакта́ць, -макчу́, -мо́кчаш, -мо́кча; -макчы́; -макта́ны; зак.

1. што і чаго. Смактаннем адпіць, убавіць, адцзяліць.

П’яўкі адсмакталі кроў.

2. Скончыць смактаць.

|| незак. адсмо́ктваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. адсмо́ктванне, -я, н.

|| прым. адсмо́ктвальны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адасса́ць, -ссу́, -ссе́ш, -ссе́; -ссём, -ссяце́, -ссу́ць; -ссі́; -сса́ны; зак.

1. што і чаго. Смактаннем аддзяліць, убавіць, высмактаць нейкую колькасць якой-н. вадкасці.

А. малака.

П’яўкі адассалі многа крыві.

2. Кончыць смактаць.

|| незак. адсыса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ацмакта́ць ’абсмактаць’ (Нас.). Ад цмактаць ’ссаць, смактаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасмо́ктваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Смактаць патроху або час ад часу. Стары сядзеў на прызбе ў кажусе і пасмоктваў сваю піпку, якой ён ніколі не выпускаў з рота. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)