супрацьззя́нне, ‑я, н.

Спец. Невялікая светлая пляма, якая з’яўляецца ноччу на небе ў пункце, супрацьлеглым сонцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзе́я, -і, мн. -і, -дзе́й, ж.

1. Чаканне чаго-н. добрага, упэўненасць у ажыццяўленні чаго-н.

Светлая н.

Страціць надзею.

2. Той, або тое, на каго, на што можна спадзявацца, апірацца.

Сын — уся мая н.

◊

Падаваць надзеі — выяўляць якія-н. задаткі, праяўляць здольнасці да чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бле́кла-све́тлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бле́кла-све́тлы бле́кла-све́тлая бле́кла-све́тлае бле́кла-све́тлыя
Р. бле́кла-све́тлага бле́кла-све́тлай
бле́кла-све́тлае		 бле́кла-све́тлага бле́кла-све́тлых
Д. бле́кла-све́тламу бле́кла-све́тлай бле́кла-све́тламу бле́кла-све́тлым
В. бле́кла-све́тлы (неадуш.)
бле́кла-све́тлага (адуш.)		 бле́кла-све́тлую бле́кла-све́тлае бле́кла-све́тлыя (неадуш.)
бле́кла-све́тлых (адуш.)
Т. бле́кла-све́тлым бле́кла-све́тлай
бле́кла-све́тлаю		 бле́кла-све́тлым бле́кла-све́тлымі
М. бле́кла-све́тлым бле́кла-све́тлай бле́кла-све́тлым бле́кла-све́тлых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́пельна-све́тлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́пельна-све́тлы по́пельна-све́тлая по́пельна-све́тлае по́пельна-све́тлыя
Р. по́пельна-све́тлага по́пельна-све́тлай
по́пельна-све́тлае		 по́пельна-све́тлага по́пельна-све́тлых
Д. по́пельна-све́тламу по́пельна-све́тлай по́пельна-све́тламу по́пельна-све́тлым
В. по́пельна-све́тлы (неадуш.)
по́пельна-све́тлага (адуш.)		 по́пельна-све́тлую по́пельна-све́тлае по́пельна-све́тлыя (неадуш.)
по́пельна-све́тлых (адуш.)
Т. по́пельна-све́тлым по́пельна-све́тлай
по́пельна-све́тлаю		 по́пельна-све́тлым по́пельна-све́тлымі
М. по́пельна-све́тлым по́пельна-све́тлай по́пельна-све́тлым по́пельна-све́тлых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

проціззя́нне, ‑я, н.

Спец. Невялікая светлая пляма авальнай формы, якая з’яўляецца ноччу на небе ў месцы, дыяметральна процілеглым сонцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэразём, ‑у, м.

Светлая глеба пустынных ці пустынна-стэпавых раёнаў, бедная перагноем, з вялікай колькасцю солей, урадлівасць якой дасягаецца толькі шляхам арашэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасве́т, -у, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Светлая паласа або слабы прамень у неасветленай прасторы.

П. у воблаках.

Жыццё без прасвету (перан.: без надзеі на паляпшэнне).

2. Шырыня аконнага ці дзвярнога праёму (спец.).

3. На пагонах: каляровая падоўжная палоска.

Пагоны з двума прасветамі.

|| прым. прасве́тны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трагеды́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць трагедыйнага. Трагедыйнасць сюжэта. □ Адцяняючы трагічныя інтанацыі і матывы, гэта «светлая падзея» як быццам «знімае», пераадольвае самую трагедыйнасць давераснёўскай лірыкі Максіма Танка. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́лда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Трубкападобная складка на адзенні. Светлая спадніца густымі фалдамі ападала ў .. [Рыты] вакол ног. Чорны.

2. Задняе крысо адзежы (пінжака, мундзіра, фрака і пад.).

[Польск. fałda.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прасве́т ’светлая паласа на неасветленым’, ’прамежак, свабодная прастора паміж блізкімі прадметамі’ (ТСБМ, Нас.), ’праём акна’ (ТСБМ, Шушк.). Рус. просве́т, укр. просві́ток, польск. przeswit, чэш. průsvit. Нульсуфіксальны дэрыват ад прасвяціць < свяціць. Сюды ж прасве́тны ’празрысты’ (ашм., Стан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)