цю́цік

‘сабака’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цю́цік цю́цікі
Р. цю́ціка цю́цікаў
Д. цю́ціку цю́цікам
В. цю́ціка цю́цікаў
Т. цю́цікам цю́цікамі
М. цю́ціку цю́ціках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

медэля́н

‘сабака’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. медэля́н медэля́ны
Р. медэля́на медэля́наў
Д. медэля́ну медэля́нам
В. медэля́на медэля́наў
Т. медэля́нам медэля́намі
М. медэля́не медэля́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цу́цык

‘асоба; шчаня, невялікі сабака’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цу́цык цу́цыкі
Р. цу́цыка цу́цыкаў
Д. цу́цыку цу́цыкам
В. цу́цыка цу́цыкаў
Т. цу́цыкам цу́цыкамі
М. цу́цыку цу́цыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цу́цык

‘асоба; шчаня, невялікі сабака’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цу́цык цу́цыкі
Р. цу́цыка цу́цыкаў
Д. цу́цыку цу́цыкам
В. цу́цыка цу́цыкаў
Т. цу́цыкам цу́цыкамі
М. цу́цыку цу́цыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́жал, -жла, мн. -жлы, -жлаў, м.

Гончы сабака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́кса

‘сабака’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. та́кса та́ксы
Р. та́ксы та́кс
та́ксаў
Д. та́ксе та́ксам
В. та́ксу та́кс
та́ксаў
Т. та́ксай
та́ксаю		 та́ксамі
М. та́ксе та́ксах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карна́цік

‘невысокі чалавек; жывёла (сабака) з кароткім хвастом або без хваста’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карна́цік карна́цікі
Р. карна́ціка карна́цікаў
Д. карна́ціку карна́цікам
В. карна́ціка карна́цікаў
Т. карна́цікам карна́цікамі
М. карна́ціку карна́ціках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карна́цік

‘невысокі чалавек; жывёла (сабака) з кароткім хвастом або без хваста’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карна́цік карна́цікі
Р. карна́ціка карна́цікаў
Д. карна́ціку карна́цікам
В. карна́ціка карна́цікаў
Т. карна́цікам карна́цікамі
М. карна́ціку карна́ціках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даве́ку, прысл.

Да канца жыцця.

Маленькі сабака д. шчаня (з нар.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ганча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Паляўнічы сабака, прывучаны гнаць звера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)