трыёль, ‑і, ж.
Трохдольная рытмічна я музычная фігура ў музыцы двухдольнага размеру; група з трох рытмічна аднолькавых пот, роўных па працягласці дзвюм нотам таго ж напісання.
[Ням. Triole.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кастанье́ты, -нье́т, адз. -а, -ы, ж.
Ударны музычны інструмент — дзве злучаныя між сабой драўляныя ці пластмасавыя пласцінкі, якімі рытмічна пастукваюць, надзеўшы на пальцы.
|| прым. кастанье́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гайда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і го́йдацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.
Рытмічна хістацца з боку ў бок або зверху ўніз.
Г. на хвалях.
|| аднакр. гайдану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гу́шкацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.
Рытмічна калыхацца з аднаго боку ў другі або зверху ўніз.
Г. на арэлях.
Г. на марскіх хвалях.
|| аднакр. гушкану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.
|| наз. гу́шканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адбіць.
•••
Адбіваць крок — ісці, рытмічна, гучна ставячы нагу.
Адбіваць паклоны — кланяцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сінта́гма, ‑ы, ж.
У мовазнаўстве — інтанацыйная і рытмічна арганізаваная група слоў (частка выказвання) з адносна закончаным сэнсам.
[Ад грэч. syntagma — нешта аб’яднанае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гайда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і го́йдаць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што.
Рытмічна хістаць з боку ў бок або зверху ўніз.
Лодку гайдала (безас.).
|| аднакр. гайдану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём; -няце́, -ну́ць; -ні́.
|| наз. гайда́нне, -я, н. і го́йданне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вібраваць ’рытмічна хістацца’ (КТС) словаўтваральна перааформлена з літар. вібры́раваць, якое паходзіць з рус. вибри́ровать < ням. vibrieren ’хістацца, дрыжаць, вібрыраваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ківа́цца ’рытмічна хістацца, калыхацца, віхляцца’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Касп., Бяльк.), ’нахіліўшыся працаваць’ (Сл. паўн.-зах., Касп., Бяльк.). Гл. ківаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гу́шкаць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што (разм.).
1. Рытмічна гайдаць, калыхаць з аднаго боку ў другі або зверху ўніз.
Г. дзіця.
2. 3 захапленнем падкідаць каго-н. на руках.
|| аднакр. гушкану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
|| наз. гу́шканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)