сінта́гма, ‑ы,
У мовазнаўстве — інтанацыйная і рытмічна арганізаваная група слоў (частка выказвання) з адносна закончаным сэнсам.
[Ад грэч. syntagma — нешта аб’яднанае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сінта́гма, ‑ы,
У мовазнаўстве — інтанацыйная і рытмічна арганізаваная група слоў (частка выказвання) з адносна закончаным сэнсам.
[Ад грэч. syntagma — нешта аб’яднанае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)