ба́рбус

‘акварыумная рыбка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́рбус ба́рбусы
Р. ба́рбуса ба́рбусаў
Д. ба́рбусу ба́рбусам
В. ба́рбуса ба́рбусаў
Т. ба́рбусам ба́рбусамі
М. ба́рбусе ба́рбусах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

куса́чка

‘шчыпоўка - невялікая рыбка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. куса́чка куса́чкі
Р. куса́чкі куса́чак
Д. куса́чцы куса́чкам
В. куса́чку куса́чак
Т. куса́чкай
куса́чкаю		 куса́чкамі
М. куса́чцы куса́чках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жыве́ц, жыўца́, мн. жыўцы́, жыўцо́ў, м.

Маленькая жывая рыбка, якую чапляюць на кручок, каб злавіць буйную рыбу.

Лавіць на жыўца.

|| прым. жыўцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыбёшка разг. ры́бінка, -кі ж.; ры́бка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́йва, ‑ы, ж.

Маленькая рыбка сямейства корушкавых, з падоўжаным і сплюснутым з бакоў целам.

[Фін. maiva — дробная рыба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малёк, малька, м.

Маленькая рыбка, якая нядаўна выйшла з ікры. [Старшыня] прывёз аднекуль на машыне цэлую кадушку малькоў і запусціў іх у сажалку... Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рыбе́ль ’маленькая рыбка’ (Ян.). Ад ры́ба (гл.) як макрэ́ль, фарэ́ль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жыве́ц, жыўца, м.

Маленькая жывая рыбка, якая насаджваецца на кручок пры лоўлі буйной драпежнай рыбы. — Сёння і шчупак павінен браць. Можна будзе на жыўца паспрабаваць. Лобан. // Вуда, якая нажыўляецца такой рыбкай. Паставіць жыўца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Малю́га, молю́га ’маляўка, дробная рыбка’ (Крыв., стол., Нар. лекс.). Да моль 3 і мальга́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кіта́йскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Кітая, кітайцаў, належыць ім. Кітайскія рабочыя. Кітайская мова.

2. Як састаўная частка некаторых батанічных і заалагічных назваў. Кітайская рыбка. Кітайская ружа.

•••

Кітайская грамата гл. грамата.

Кітайская сцяна гл. сцяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)