тэлеско́п², -а, мн. -ы, -аў, м.

Парода акварыумных залатых рыбак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уди́льщик вудзі́льшчык, -ка м.; (рыбак) рыба́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ры́бкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ры́бкі
Р. Ры́бак
Ры́бкаў
Д. Ры́бкам
В. Ры́бкі
Т. Ры́бкамі
М. Ры́бках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вудзі́льнік

‘той, хто вудзіць рыбу, рыбак’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вудзі́льнік вудзі́льнікі
Р. вудзі́льніка вудзі́льнікаў
Д. вудзі́льніку вудзі́льнікам
В. вудзі́льніка вудзі́льнікаў
Т. вудзі́льнікам вудзі́льнікамі
М. вудзі́льніку вудзі́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здабы́члівы разг., в разн. знач. добы́чливый;

з. рыба́к — добы́чливый рыба́к;

~вае палява́нне — добы́чливая охо́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здаляка́ нареч., разг., см. здалёк;

◊ рыба́к рыбака́ ба́чыць з. — посл. рыба́к рыбака́ ви́дит издалека́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вуда́к ’рыбак, які ловіць рыбу вудай’ (Янк. III). Да вуда пры дапамозе суф. ‑ак па аналогіі з рыбак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рыбало́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў. м.

1. Чалавек, які ловіць рыбу (вудай, перамётам і пад.).

Р.-аматар.

2. Тое, што і рыбак.

Р. з вялікім стажам.

|| прым. рыбало́ўны, -ая, -ае.

Рыбалоўныя снасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́барь и рыба́рь уст., обл. рыба́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыболо́в

1. рыбало́ў, -ло́ва м.;

2. разг. рыба́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)