наго́рны, -ая, -ае.

1. Горны, які знаходзіцца ў гарах.

Н. ручай.

2. Гарысты, высокі.

Н. бераг ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ручаёк, ‑чайка, м.

Памянш.-ласк. да ручай; невялікі ручай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаманлі́вы, -ая, -ае.

1. Які любіць пагаварыць; гаваркі.

Г. хлопец.

2. перан. Шумлівы, звонкі, з пералівамі.

Г. ручай.

|| наз. гаманлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ручаі́на, -ы, мн. -ы, -чаі́н, ж.

Невялікі ручай.

Вясна разлівалася ручаінамі.

|| памянш.-ласк. ручаі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руча́ць

‘ручацца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. руча́ю руча́ем
2-я ас. руча́еш руча́еце
3-я ас. руча́е руча́юць
Прошлы час
м. руча́ў руча́лі
ж. руча́ла
н. руча́ла
Загадны лад
2-я ас. руча́й руча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час руча́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

выто́к, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Месца, адкуль выцякае рака, ручай.

Ад вытоку да вусця.

2. перан., чаго. Пачатак, першакрыніца чаго-н.

Вытокі культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уцяка́ць ​1, ‑ае; незак.

Упадаць (пра раку, ручай і пад.). Ручай уцякае ў рэчку.

уцяка́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уцячы ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́лькаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Утвараць гукі, падобныя на тыя, якія бываюць пры кіпенні або пераліванні вады.

Булькае ручай.

|| аднакр. бу́лькнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. бу́льканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уцяка́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак., у што.

Тое, што і упадаць (у 2 знач.).

Ручай уцякае ў рэчку.

|| зак. уцячы́, -ячэ́, -яку́ць; уцёк, уцякла́, -ло́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руче́й руча́й, -чая́ м.;

◊

пла́кать в три ручья́ пла́каць го́ркімі сляза́мі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)