раскалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., што.

1. Інтэнсіўна мяшаючы, размяшаць, зрабіць раўнамерным раствор чаго-н.

Р. цеста на бліны.

2. Разбіць, размалаціць (разм.).

Р. збанок.

|| незак. раскало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

промеша́ть сов.

1. размяша́ць, вы́мешаць;

2. (некоторое время) прамяша́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Раскалбата́ць ’размяшаць’ (Сл. ПЗБ). Да калбатаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прамяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Добра размяшаць.

2. і без дап. Мяшаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разме́шваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да размясіць.

разме́шваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да размяшаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разме́шванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. размешваць ​1 — размясіць.

разме́шванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. размешваць ​2 — размяшаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскалаці́ць, ‑калачу, ‑калоціш, ‑калоціць; зак., што.

1. Інтэнсіўна мяшаючы, калоцячы (у 5 знач.), размяшаць, зрабіць раўнамерным раствор чаго‑н. Калёсамі раскалацілі гразь. Раскалаціць цеста на бліны.

2. Разм. Разбіць, размалаціць. Раскалаціць гаршчок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Узбоўтваючы, размяшаць, перамяшаць. Разбоўтаць цеста. □ Хутка мне стала крыху лягчэй: рукамі і нагамі я разбоўтаў вакол сябе гразь. Гаўрылкін.

2. Боўтаючы, разліць. Разбоўтаць малако з бітона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разме́шваць I несов. (к размяша́ць) разме́шивать

разме́шваць II несов. (к размясі́ць) разме́шивать; (глину и т.п. — ещё) размина́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разрэ́дзіць, ‑рэджу, ‑рэдзіш, ‑рэдзіць; зак., што.

1. Зрабіць радзейшым, не такім частым, аддзяліўшы прамежкамі адзін ад другога. Разрэдзіць пасевы.

2. Зрабіць меней шчыльным, меней густым. У гэты час узышоў толькі што месяц і ледзь-ледзь разрэдзіў цемру. Галавач.

3. Разбавіць, размяшаць вадой. Разрэдзіць раствор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)