разла́ддзе ср., разг. разла́дица ж.; разла́д м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расстро́йка ж., прост., уст. расстро́йка, -кі ж., разла́д, -ду м.;

в до́ме расстро́йка у до́ме расстро́йка (разла́д);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змітрэ́нжыць

‘растрывожыць каго-небудзь, унесці сумятню, разлад у што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. змітрэ́нжу змітрэ́нжым
2-я ас. змітрэ́нжыш змітрэ́нжыце
3-я ас. змітрэ́нжыць змітрэ́нжаць
Прошлы час
м. змітрэ́нжыў змітрэ́нжылі
ж. змітрэ́нжыла
н. змітрэ́нжыла
Загадны лад
2-я ас. змітрэ́нж змітрэ́нжце
Дзеепрыслоўе
прош. час змітрэ́нжыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ра́спря ж. сва́рка, -кі ж., разла́д, -ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́баламуціць

‘канчаткова ўнесці разлад, неразбярыху ў што-небудзь, узбударажыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́баламучу вы́баламуцім
2-я ас. вы́баламуціш вы́баламуціце
3-я ас. вы́баламуціць вы́баламуцяць
Прошлы час
м. вы́баламуціў вы́баламуцілі
ж. вы́баламуціла
н. вы́баламуціла
Загадны лад
2-я ас. вы́баламуці вы́баламуціце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́баламуціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

трэ́шчына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

1. Шчыліна, вузкае паглыбленне на паверхні.

Сцяна дала трэшчыну.

2. перан. Пра разлад, разыходжанні паміж кім-н.

У іх адносінах утварылася т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разла́ддзе, ‑я, н.

Разм. Тое, што і разлад. [Ігнась] міжвольна азірнуўся на [віноўнікаў] свайго душэўнага разладдзя. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дысана́нс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Негарманічнае спалучэнне музычных гукаў; проціл. кансананс.

2. перан. Тое, што ўносіць разлад у што-н., рэзка пярэчыць чаму-н.

Яго думка прагучала дысанансам на сходзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ро́стырка ’сварка’ (навагр., Сл. рэг. лекс.). З польск. старога rozterka ’тс’, ’разлад’. Гл. растырка. Сюды ж штучна ўтворанае ростырга ’разлад, нязгода’ (Ласт.), відаць, да торгаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дысгармо́нія, -і, ж.

1. Парушэнне гармоніі, адсутнасць сугучнасці; немілагучнасць.

2. перан. Разлад, няўзгодненасць, парушэнне адпаведнасці чаго-н. чаму-н.

Д. колераў у пейзажы.

|| прым. дысгармані́чны, -ая, -ае.

Дысгарманічнае спалучэнне колераў.

|| наз. дысгармані́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)