вы́баламуціць
‘канчаткова ўнесці разлад, неразбярыху ў што-небудзь, узбударажыць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́баламучу | вы́баламуцім | |
| вы́баламуціш | вы́баламуціце | |
| вы́баламуціць | вы́баламуцяць | |
| Прошлы час | ||
| вы́баламуціў | вы́баламуцілі | |
| вы́баламуціла | ||
| вы́баламуціла | ||
| Загадны лад | ||
| вы́баламуці | вы́баламуціце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́баламуціўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)