паразблы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разблытаць усё, многае. Паразблытваць ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбэ́рсаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

1. Разблытаць, раскідаць.

Р. ніткі.

Р. валасы.

2. Тое, што і разбарсаць.

Р. аборы.

|| незак. разбэ́рсваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вы́брытаць ’разблытаць, расплясці’ (Федар.). Ад брытаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расхляба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Хлябаючы, з’есці ўсё.

Р. суп.

2. перан. Разблытаць, уладзіць што-н. заблытанае, непрыемнае (разм.).

|| незак. расхлёбваць, -аю, -аеш, -ае.

◊

Расхлёбваць кашу (разм.) — разблытваць якую-н. складаную справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Разблёнтаць ’разблытаць’ (шчуч., Сл. ПЗБ). З польск. rozplątać ’тс’ з азванчэннем карнявога зычнага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

распу́тать сов.

1. (снять путы) распу́таць;

2. (привести в порядок запутанное) перен. разблы́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расхляба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Хлябаючы, з’есці ўсё разам з другімі або з многімі. Расхлябаць поліўку.

2. перан. Разблытаць, уладзіць што‑н. заблытанае, непрыемнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размата́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Развіць, раскруціць што-н. зматанае; зняць з таго, на што было наматана.

Р. вуду.

◊

Разматаць клубок — высветліць, разблытаць якую-н. складаную, заблытаную справу.

|| незак. размо́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. размо́тванне, -я, н. і размо́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбэ́рсаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Раскідаць, распусціць, разблытаць. Разбэрсаць клубок. □ [Параска] ўзяла разбэрсала .. [Андрэю] валасы, потым абхапіла за шыю, прыціснулася. Лобан.

2. Тое, што і разбарсаць. Бацька разбэрсаў аборы. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрача́льнік, ‑а, м.

Той, хто спрачаецца, хто любіць спрачацца. [Шаблюк] здольны разблытаць самыя спрэчныя пытанні, толькі з яго думкай могуць згадзіцца непрымірымыя спрачальнікі. Шамякін. Перамагаючы гэты боль,.. Васіль Пятровіч зірнуў на спрачальнікаў. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)