по́нчык, ‑а, м.

Круглы смажаны ў тлушчы піражок.

[Польск. pączek.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

колобо́к м., обл. піражо́к, -жка́ м., бала́бушка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смята́ннік, ‑а, м.

Разм.

1. Пасудзіна для смятаны.

2. Круглы піражок са смятаннай начынкай.

3. Пра чалавека, які любіць смятану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буфе́т, -а, М -фе́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Доўгі стол або стойка для продажу закусак і напіткаў, а таксама невялікая закусачная.

Купіць піражок у буфеце.

2. Шафа для посуду, сталовай бялізны, закусак, напіткаў.

|| прым. буфе́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Крапа́нік ’піражок, начынены цыбуляй з алеем’ (Нар. лекс.), ’бульбяны піражок з капустай’ (Жд. 2). Гл. крапінка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́ранік ’піражок вараны з начынкай’ (Вешт. дыс.). Да варэ́нік, збліжанага з вараны < варыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ку́рац ’маленькі піражок, печаны на паду’ (КЭС, лаг., Янк. III). Да курыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пэ́за ’піражок, начынены салам’ (Нас.), параўн. польск. peza ’клёцка з мясам’. Гл. пыза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чабурэ́к, ‑а, м.

Страва народаў Усходу — піражок з тонка раскачанага прэснага цеста, начынены баранінай. Лягчэй было Хрысціне крымскія чабурэкі падаць на стол, чым бульбу. Гроднеў. А Крым — гэта нешта карычневае, фіялетава-карычневае, спякотнае, і татары па станцыях прадаюць чабурэкі. Лобан.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Варо́нік ’піражок з ягадамі’ (Федар., 7). Ад варо́ны < вары́ць. Слав. *varenъ, *varenikъ. Параўн. рус. варе́ник, укр. варе́ник.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)