надзява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да надзець.
•••
Надзяваць (насіць) маску — утойваць сваю сапраўдную сутнасць; прыкідвацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкі́дванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. прыкідваць — прыкі́даць, прыкінуць і прыкідвацца — прыкінуцца (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыстаўля́цца ’прыкідвацца, строіць з сябе п’янага’ (Ян.). Укр. дыял. приставля́тися ’прыкідвацца кім-небудзь, выдаваць сябе за каго-небудзь’. Параўн. выстаўля́цца ’тс’, што да ста́віць, ста́віцца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ашмурава́ць ’сваволіць; дурэць; прыкідвацца кім-небудзь’ (Юрч.). Да ашмурэць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шы́цца¹, шы́юся, шы́ешся, шы́ецца; незак. (разм.).
1. Лезці, прабірацца і пад. ў вузкае месца, туды, дзе цесна; хавацца куды-н.; пранікаць, залазіць куда-н.
Ш. ў натоўп.
Куры шыюцца ў крапіву.
2. перан. Старацца быць падобным на каго-н., прыкідвацца кім-н.
Ш. ў дурні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыду́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Дурэць, весці сябе несур’ёзна.
2. Прыкідвацца дурнем, прыдуркам; прытварацца. [Хмара:] — Слухай, Крамнёў, ты гэта сур’ёзна ці прыдурваешся? Шашкоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
примётыватьсяII несов., страд. прыкіда́цца, прыкі́двацца, падкіда́цца, падкі́двацца; см. примётыватьII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
маскірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; незак.
1. Апранацца ў маскарадны касцюм, надзяваць маску.
2. перан. Паказваць сябе не такім, як ёсць; прытварацца, прыкідвацца. [Шыпулька] гэтак умеў прыкідвацца і маскіравацца, што нават блізкія да яго людзі нічога не заўважалі. Кулакоўскі.
3. Хавацца, скрывацца ад праціўніка пры дапамозе маскіроўкі. Партызаны, маскіруючыся за купінамі, за дрэвамі, бачылі фашыстаў, як на далоні. Шчарбатаў.
4. Зал. да маскіраваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лібера́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Разм. Быць залішне памяркоўным, паблажлівым; патураць. [Зёлкін:] Не разумею, чаго Гарлахвацкі ліберальнічае. Даўно пара з .. [Чарнавусам] развітацца. Крапіва.
2. Уст. Праяўляць вальнадумства; прыкідвацца лібералам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ягня́ и ягнё, -ня́ці ср., прям., перен. ягнёнок м.;
◊ прыкі́двацца няві́нным ягнём — прики́дываться неви́нным ягнёнком
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)