прыкле́йванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыклейваць — прыклеіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напрыкле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Прыклеіць вялікую колькасць чаго‑н. Напрыклейваць афіш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прытарцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.
Спец. Прыкласці, прыклеіць пад адзін ўзровень (фанеру).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падляпі́ць, ‑ляплю, ‑лепіш, ‑лепіць; зак., што.
Разм. Прыляпіць, прыклеіць пад чым‑н. // і чаго. Прыляпіць дадаткова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падкле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.
1. Прыклеіць што‑н. пад чым‑н. Падклеіць назву пад малюнкам. // Прыклеіць што‑н. знізу, спадыспаду. Падклеіць падноскі да падэшваў.
2. Падрамантаваць што‑н., змацоўваючы клеем. Падклеіць геаграфічную карту. □ Андрэй.. [балалайку] падклеіў, тое-сёе падкляпаў, напяў струны і стаў вучыцца іграць. Гаўрылкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыклейваць — прыклеіць.
2. Р мн. ‑клеек. Разм. Тое, што прыклеена. Прыклейка адстала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.
1. Скончыць клеіць што‑н. Даклеіць сцены.
2. Разм. Прыклеіць што‑н. дадаткова. Даклеіць яшчэ адну марку на канверт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надкле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.
Зрабіць даўжэйшым, прыклеіўшы што‑н. да чаго‑н. Надклеіць ліст паперы. // Прыклеіць што‑н. да чаго‑н. Надклеіць палоску паперы да ліста.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ярлы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Грамата, пісьмовы ўказ ханаў Залатой Арды (уст.).
2. Лісток на чым-н. з указаннем назвы, колькасці, месца вырабу, нумара і пад.
Багажны я.
Бутэлечны я.
3. перан. Шаблонная, стандартная (звычайна адмоўная), надта кароткая характарыстыка, ацэнка каго-, чаго-н.
Гатовыя ярлыкі.
Прыклеіць я. каму-н.
|| памянш. ярлычо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 2 знач.).
|| прым. ярлы́чны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
укле́ить сов., разг. (заклеить сплошь) укле́іць, мног. паўкле́йваць, закле́іць, мног. пазакле́йваць; (наклеить) накле́іць, мног. панакле́йваць; (приклеить) прыкле́іць, мног. папрыкле́йваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)