прыкле́іць, -е́ю, -е́іш, -е́іць; -е́ены; зак., што.

Прымацаваць клеем.

П. плакат на дошцы.

|| незак. прыкле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыкле́йванне, -я, н. і прыкле́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыкле́іць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыкле́ю прыкле́ім
2-я ас. прыкле́іш прыкле́іце
3-я ас. прыкле́іць прыкле́яць
Прошлы час
м. прыкле́іў прыкле́ілі
ж. прыкле́іла
н. прыкле́іла
Загадны лад
2-я ас. прыкле́й прыкле́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыкле́іўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыкле́іць сов., прям., перен. прикле́ить;

◊ п. ярлы́к — прикле́ить ярлы́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.

Прымацаваць клеем або чым‑н. клейкім. Прыклеіць плакат. Прыклеіць аб’яву. □ Бараду прыклеіў, Зноў парык надзеў. Бядуля. // перан. Замацаваць за кім‑н. (прозвішча, мянушку). Аксану ўсе Міленькай звалі, а мяне Насацікам. Чаму Міленькая — зразумела, а Насаціка мне прыклеілі з прычыны непамернага майго носа. Пянкрат. З Веньямінам Мудрык лічыцца, бо яму мянушкі не прыклеіў. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыкле́йваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Прыклеіць што-н. у многіх месцах, прыклеіць усё, многае.

П. плакаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прикле́ить сов. прыкле́іць, мног. папрыкле́йваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкле́ены прям., перен. прикле́енный; см. прыкле́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкле́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыкле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прыклеіць што‑н. у многіх месцах, прыклеіць усё, многае. Міхась выпрастаў канвертныя ражкі, захінуў імі спісаны бок — крухмалам папрыклейваў беражкі. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)