прорыва́ть​I несов. (к прорва́ть)

1. (продырявливать) прарыва́ць, прадзіра́ць;

2. в др. знач. прарыва́ць; см. прорва́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэблакава́ць

‘прарваць (прарываць), зняць (здымаць) аблогу чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дэблаку́ю дэблаку́ем
2-я ас. дэблаку́еш дэблаку́еце
3-я ас. дэблаку́е дэблаку́юць
Прошлы час
м. дэблакава́ў дэблакава́лі
ж. дэблакава́ла
н. дэблакава́ла
Загадны лад
2-я ас. дэблаку́й дэблаку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дэблаку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэблакава́ць

‘прарваць (прарываць), зняць (здымаць) аблогу чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дэблаку́ю дэблаку́ем
2-я ас. дэблаку́еш дэблаку́еце
3-я ас. дэблаку́е дэблаку́юць
Прошлы час
м. дэблакава́ў дэблакава́лі
ж. дэблакава́ла
н. дэблакава́ла
Загадны лад
2-я ас. дэблаку́й дэблаку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дэблакава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прарыва́нне ср., с.-х. проре́живание, продёргивание; см. прарыва́ць I 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прорыва́ть​II несов. (к проры́ть) прако́пваць; (рылом — о животных) прарыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прарыва́цца I несов.

1. в разн. знач. прорыва́ться; см. прарва́цца;

2. страд. прорыва́ться; проре́живаться; продёргиваться; см. прарыва́ць I

прарыва́цца II несов., возвр., страд. прорыва́ться; см. прары́цца, прарыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тара́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., што.

1. Біць тараном² (у 1 знач.).

2. Разбіваць або прабіваць чым-н.

3. Ісці на таран² (у 4 знач.).

4. Прарываць фронт праціўніка прыёмам тарана² (у 5 знач.).

|| зак. пратара́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (у 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Прасвірэ́джваць ’прарываць, прарэджваць (папр., буракі)’ (навагр., Сцяшк. Сл.). Нейкая кантамінацыя. Магчыма, польск. świdrzyć ’свідраваць’ і ‑рэджваць (< рэдкі), ці ў сувязі з свірэпа. свірніка ’сурэпка’ (гл.) як пустазелле.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пробода́ть​II несов., уст. прапо́рваць; (прорывать) прарыва́ць; (пробивать) прабіва́ць; (прокалывать) прако́лваць; (продырявливать) прадзіра́ўліваць; мед. прабада́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прары́ў, ‑рыву, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прарываць ​1 — прарваць (у 2, 3 знач.) і прарывацца ​1 — прарвацца (у 2 знач.).

2. Прарванае месца, участак. Прарыў у плаціне.

3. Спец. Скразное пашкоджанне сценкі ўнутранага органа. Прарыў барабаннай перапонкі.

4. перан. Невыкананне ў тэрмін задання, плана; адставанне. Прарыў у рабоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)