дэблакава́ць

‘прарваць (прарываць), зняць (здымаць) аблогу чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дэблаку́ю дэблаку́ем
2-я ас. дэблаку́еш дэблаку́еце
3-я ас. дэблаку́е дэблаку́юць
Прошлы час
м. дэблакава́ў дэблакава́лі
ж. дэблакава́ла
н. дэблакава́ла
Загадны лад
2-я ас. дэблаку́й дэблаку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дэблакава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)