празя́піць

‘празяваць, правароніць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. празя́плю празя́пім
2-я ас. празя́піш празя́піце
3-я ас. празя́піць празя́пяць
Прошлы час
м. празя́піў празя́пілі
ж. празя́піла
н. празя́піла
Загадны лад
2-я ас. празя́п празя́пце
Дзеепрыслоўе
прош. час празя́піўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праке́піць

‘празяваць, правароніць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. праке́плю праке́пім
2-я ас. праке́піш праке́піце
3-я ас. праке́піць праке́пяць
Прошлы час
м. праке́піў праке́пілі
ж. праке́піла
н. праке́піла
Загадны лад
2-я ас. праке́п праке́пце
Дзеепрыслоўе
прош. час праке́піўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прошля́пить сов., прост. прашля́піць; (проворонить) праваро́ніць; (прозевать) празява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракараву́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Разм.

1. Каравулячы, не ўсцерагчы, правароніць. Пракаравуліць аўтобус.

2. і без дап. Каравуліць некаторы час. Пракаравуліць усю ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прозева́ть сов., разг.

1. прапазяха́ць;

прозева́л весь ве́чер прапазяха́ў уве́сь ве́чар;

2. перен. празява́ць, прапусці́ць; праваро́ніць; прамарга́ць;

прозева́ть авто́бус празява́ць (прапусці́ць, праваро́ніць, прамарга́ць) аўто́бус.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проморга́ть сов.

1. (моргать в течение какого-л. времени) разг. прамарга́ць;

2. перен. (упустить, прозевать), прост. прамарга́ць, праваро́ніць;

проморга́ть удо́бный слу́чай прамарга́ць (праваро́ніць) зру́чны вы́падак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Праіва́ніць, проіваніць ’правароніць’ (ТС). Ад імя Іван у значэнні ’прастак; дурнаваты чалавек’. Параўн. рус. мгшіуля ’дурань’, якое звязваецца з імем Міхаія (гл. абмішуліцца), чэш. kubą ’селянін, неадукаваны чалавек’ < Ja‑kub.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

промига́ть сов.

1. (мигать в течение какого-л. времени) праміга́ць, прамігаце́ць, прамігце́ць;

2. (глазами) прамарга́ць, праміга́ць;

3. прост. прамарга́ць, праваро́ніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)