Verbum

анлайнавы слоўнік

галагу́цкі, -ая, -ае (разм.).

Галандскі (пра пароду курэй).

Г. певень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каплу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Пакладаны певень, якога адкормліваюць на мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пяву́нчык

‘той, хто спявае, спявак; птушка, певень’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пяву́нчык

‘той, хто спявае, спявак; птушка, певень’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

галагу́т, ‑а, М ‑гуце, м.

Галагуцкі певень, певень галандскай пароды. Жыў-быў на свеце і певень-галагут. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́ўнік, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да певень; малады певень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяўбці́ся, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -бе́цца; дзёўбся, дзяўбла́ся, -ло́ся; незак.

1. Мець звычку біцца дзюбай (пра птушак; разм.).

Гэты певень дзяўбецца.

2. Дзяўбці адзін аднаго.

Два пеўні дзяўбуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жаўтакры́лы, ‑ая, ‑ае.

З жоўтымі крыламі. Жаўтакрылы певень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

махнано́гі, ‑ая, ‑ае.

З махнатымі нагамі. Махнаногі певень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галагу́цкі, ‑ая, ‑ае.

Галандскі (пра народу курэй). Галагуцкі певень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)