галагу́т, ‑а, М ‑гуце, м.

Галагуцкі певень, певень галандскай пароды. Жыў-быў на свеце і певень-галагут. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)