разбудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што (разм.).

Будуючы, расшырыць плошчу.

Р. пасёлак.

|| незак. разбудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбудава́ць сов. расши́рить (строя);

р. пасёлак — расши́рить посёлок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скіт, -а, М скі́це, мн. -ы, -аў, м.

Невялікі пасёлак у аддаленні ад манастыра для манахаў-пустэльнікаў, а таксама невялікі асобны манастыр у глухой мясцовасці.

|| прым. скі́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

солепрамысло́вы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны са здабычай солі. Солепрамысловы пасёлак. Солепрамысловае прадпрыемства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́гарад, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Пасёлак, які прымыкае да тэрыторыі вялікага горада.

2. У Старажытнай Русі: горад, падпарадкаваны палітычна і гаспадарча галоўнаму гораду вобласці.

Прыгарады Вялікага Ноўгарада.

|| прым. пры́гарадны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слабада́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Гіст. Пасёлак або гарадскі квартал у Расіі, на Беларусі і Украіне ў 11–18 стст., жыхары якога не былі прыгопнымі або часова вызваляліся ад падаткаў і іншых павіннасцей.

2. Вялікае гандлёвае ці прамысловае сяло, пасёлак. // Адасобленая частка вялікага сяла. Вёска ў дзве слабады.

3. Уст. Пасёлак каля горада; прыгарад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

райцэ́нтр, ‑а, м.

Горад або пасёлак гарадскога тыпу, які з’яўляецца цэнтрам раёна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарня́цкі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з жыццём і дзейнасцю гарнякоў. Гарняцкі пасёлак. Гарняцкая прафесія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вазярэц ’пасёлак, вуліцы якога размешчаны паабапал возера’ (Яшк.). Да возера.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

памо́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да памораў, да памор’я. Паморскі пасёлак. Паморскія звычаі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)