чаба́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Пастух авечых статкаў.

Чабаны пагналі атары авечак.

|| прым. чаба́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́дніца

‘пастух’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ста́дніца ста́дніцы
Р. ста́дніцы ста́дніц
Д. ста́дніцы ста́дніцам
В. ста́дніцу ста́дніц
Т. ста́дніцай
ста́дніцаю		 ста́дніцамі
М. ста́дніцы ста́дніцах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каўбо́й, -я, мн. -і, -яў, м.

На паўночнаамерыканскім захадзе: конны пастух, які аб’язджае статкі вярхом.

|| прым. каўбо́йскі, -ая, -ае.

К. капялюш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́днік

‘пастух, даглядчык свойскай жывёлы і птушкі; карова, конь, свіння’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ста́днік ста́днікі
Р. ста́дніка ста́днікаў
Д. ста́дніку ста́днікам
В. ста́дніка ста́днікаў
Т. ста́днікам ста́днікамі
М. ста́дніку ста́дніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ста́днік

‘пастух, даглядчык свойскай жывёлы і птушкі; карова, конь, свіння’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ста́днік ста́днікі
Р. ста́дніка ста́днікаў
Д. ста́дніку ста́днікам
В. ста́дніка ста́днікаў
Т. ста́днікам ста́днікамі
М. ста́дніку ста́дніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ота́рщик пасту́х, -ха́ м., ата́ршчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаба́н чаба́н, -на́ м., пасту́х, -ха́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

волопа́с уст. валапа́с, -са м.; пасту́х, -ха́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ата́ршчык, ‑а, м.

Пастух пры атары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

табу́ншчык, ‑а, м.

Пастух пры табуне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)