ста́днік
‘пастух, даглядчык свойскай жывёлы і птушкі; карова, конь, свіння’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ста́днік | ста́днікі | |
| ста́дніка | ста́днікаў | |
| ста́дніку | ста́днікам | |
| ста́дніка | ста́днікаў | |
| ста́днікам | ста́днікамі | |
| ста́дніку | ста́дніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)