паматлашы́ць
‘парваць на шматкі, пабіць, панішчыць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паматлашу́ |
паматлашы́м |
| 2-я ас. |
паматлашы́ш |
паматлашыце́ |
| 3-я ас. |
паматлашы́ць |
паматлаша́ць |
| Прошлы час |
| м. |
паматлашы́ў |
паматлашы́лі |
| ж. |
паматлашы́ла |
| н. |
паматлашы́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
паматлашы́ |
паматлашы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
паматлашы́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пашматава́ць
‘парваць на шматы, пашкуматаць каго-небудзь, што-небудзь; паздзеквацца з каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пашмату́ю |
пашмату́ем |
| 2-я ас. |
пашмату́еш |
пашмату́еце |
| 3-я ас. |
пашмату́е |
пашмату́юць |
| Прошлы час |
| м. |
пашматава́ў |
пашматава́лі |
| ж. |
пашматава́ла |
| н. |
пашматава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пашмату́й |
пашмату́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пашматава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адцура́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., каго-чаго.
Адрачыся, парваць сувязь, адносіны з кім-, чым-н.; перастаць прызнаваць за ісціну што-н. роднае, блізкае, сваё; пакінуць прызнаваць.
А. родных, блізкіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зашкумата́ць
‘пачаць шкуматаць - матляючы, тузаючы ў розныя бакі, ірваць, імкнуцца парваць каго-небудзь, што-небудзь на часткі’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зашкумата́ю |
зашкумата́ем |
| 2-я ас. |
зашкумата́еш |
зашкумата́еце |
| 3-я ас. |
зашкумата́е |
зашкумата́юць |
| Прошлы час |
| м. |
зашкумата́ў |
зашкумата́лі |
| ж. |
зашкумата́ла |
| н. |
зашкумата́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
зашкумата́й |
зашкумата́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
зашкумата́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зашкума́ціць
‘пачаць шкумаціць - матляючы, тузаючы ў розныя бакі, ірваць, імкнуцца парваць каго-небудзь, што-небудзь на часткі’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зашкума́чу |
зашкума́цім |
| 2-я ас. |
зашкума́ціш |
зашкума́ціце |
| 3-я ас. |
зашкума́ціць |
зашкума́цяць |
| Прошлы час |
| м. |
зашкума́ціў |
зашкума́цілі |
| ж. |
зашкума́ціла |
| н. |
зашкума́ціла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
зашкума́ць |
зашкума́цьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
зашкума́ціўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адгарадзі́цца, -раджу́ся, -ро́дзішся, -ро́дзіцца; зак.
1. Аддзяліцца, паставіўшы якую-н. агароджу.
А. высокім плотам.
А. шырмай.
2. перан. Адасобіцца, парваць сувязь з кім-н.
А. ад усяго свету.
|| незак. адгаро́джвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
порва́ть сов.
1. (бумагу, платье и т. п.) падра́ць, падзе́рці, (долго, неоднократно) пападзіра́ць, пападра́ць, пашкумата́ць;
2. (струну, верёвку и т. п.) парва́ць, (много, неоднократно) папарыва́ць, папарва́ць;
3. (прекратить) перен. парва́ць; разарва́ць; спыні́ць;
порва́ть отноше́ния с ке́м-л. парва́ць (разарва́ць) адно́сіны з кім-не́будзь;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парва́ны
1. в разн. знач. по́рванный;
2. вы́теребленный, вы́дерганный;
1, 2 см. парва́ць 1, 3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шкумата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., каго-што.
Матляннем, тузаннем у розныя бакі рваць, імкнуцца парваць на часткі.
Сабака шкуматаў прасціну.
|| зак. пашкумата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.
|| аднакр. шкуматну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
|| наз. шкумата́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
далупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., каго-што.
1. Аблупіць, злупіць да канца. Далупіць зайца. Далупіць печаную бульбіну.
2. Разм. Дарваць, канчаткова парваць. Далупіў вопратку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)