абярэ́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.

Ноша ўтакім памеры (аб’ёме), якую можна ўзяць, панесці, абхапіўшы рукамі; ахапак, бярэмя.

Цягалі сена віламі і абярэмкамі.

Схапіць у а. (абхапіўшы рукамі). А. дроў.

А. саломы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

внакла́де нареч. оста́ться внакла́де прост. прайгра́ць, стра́ціць, пане́сці стра́ту.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напу́дрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Панесці слой пудры. Напудрыць твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пане́сены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад панесці (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагандлява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак.

1. што. Гандлюючы, панесці страты ў якім-н. памеры.

П. чатырыста рублёў.

2. чым і без дап. Правесці які-н. час, гандлюючы чым-н.

Прагандляваў увесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пане́сены

1. понесённый;

2. снесённый;

3. понесённый;

1-3 см. пане́сці 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паноша ’цяжарнасць’ (Жд. 2), паношчы ’тс’ (Сл. ПЗБ). Ад пане́сці, панасіць з суф. ‑ja. Параўн. ноша.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ По́мча ’бура, ураган’ (ТС). Прасл. *ротьса < *тьса(і ’імчаць; несціся’. Да імчацца (гл.). Пэраўп. яшчэ рус. помчать ’панесці, пагнаць (ветрам)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

потерпе́ть сов.

1. (некоторое время) пацярпе́ць, (долго) папацярпе́ць;

2. (подвергнуться чему-л.) пане́сці, пацярпе́ць, (долго) папацярпе́ць, перажы́ць;

потерпе́ть неуда́чу пацярпе́ць няўда́чу;

потерпе́ть убы́тки пане́сці стра́ту;

потерпе́ть несча́стье перажы́ць няшча́сце.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паплаці́цца, ‑плачуся, ‑плацішся, ‑плаціцца; зак.

Панесці страту, быць пакараным у адплату за што‑н. Янук паверыў здрадніку — і жорстка паплаціўся за гэту даверлівасць. Бярозкін.

•••

Паплаціцца галавой (жыццём) — загінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)