упалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., каго-што.

Здабыць у час палявання.

У. двух зайцаў.

|| незак. упалёўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. упалёўванне, -я, н.

|| наз. упалява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паляўніцтвазна́ўства, ‑а, н.

Дысцыпліна, якая вывучае вядзенне паляўнічай гаспадаркі і спосабы палявання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падружэ́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для палявання за дзічынай са стрэльбай (пра сабаку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

браканье́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да браканьера, да браканьерства. Браканьерскі спосаб палявання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарпу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Кідальная зброя ў выглядзе кап’я з зубчастым наканечнікам на доўгім тросе, якая ўжываецца для палявання на буйных марскіх жывёл.

|| прым. гарпу́нны, -ая, -ае.

Гарпунная пушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

е́гер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паляўнічы прафесіянал; спецыяліст па арганізацыі палявання, ахове і ўзнаўленні фаўны.

2. Салдат з асобых стралковых (егерскіх) палкоў у некаторых еўрапейскіх арміях.

|| прым. е́герскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́нтэр, ‑а, м.

Парода дужых верхавых коней, якіх разводзяць у Англіі для спартыўнага палявання і скачак з перашкодамі.

[Англ. huter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэр’е́р, ‑а, м.

Парода сабак, якія выкарыстоўваюцца для палявання на невялікіх жывёлін, што жывуць у норах, і для барацьбы з грызунамі.

[Фр. terrier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маханоша ’чалавек, які ў час палявання носіць торбу’ (хойн., Шатал.). Пачатковае мах‑ да мех (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падса́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да падсадкі. Падсадныя дрэўцы.

2. Які выкарыстоўваецца для прываблівання дзікіх птушак, звяроў у час палявання. Падсадная качка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)