тэр’е́р, ‑а, м.

Парода сабак, якія выкарыстоўваюцца для палявання на невялікіх жывёлін, што жывуць у норах, і для барацьбы з грызунамі.

[Фр. terrier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)