пракало́цца, ‑калюся, ‑колешся, ‑колецца; зак.

Атрымаць пракол. Пасля абеду Каваль вазіў бярвенні. Апошні рэйс быў няўдалы: пракалоўся скат. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўда́ла нареч.

1. неуда́чно;

2. неуда́чно;

3. коря́во; нескла́дно;

1-3 см. няўда́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўда́ласць ж.

1. неуда́чность;

2. неуда́чность;

3. коря́вость; нескла́дность;

1-3 см. няўда́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́муж.

1. прысл. У выразах: пайсці (выйсці, зайсці) замуж за каго — стаць чыёй-н. жонкай; выдаць (аддаць) замуж за каго — садзейнічаць уступленню ў шлюб жанчыны; браць (узяць) замуж — жаніцца (ажаніцца) з кім-н.

2. у знач. наз. за́муж, -а, м. Замужжа, шлюб (разм.).

Няўдалы з. быў у яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́дла, ‑а, н.

Разм. Промах у стральбе, няўдалы стрэл.

•••

Даць пудла — а) не пацэліць, прамахнуцца. — Страляй, дзядзька, — кажа стралец, — і мабыць, я даў пудла. Янкоўскі; б) памыліцца, зрабіць памылку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́тыя, ‑і, ж.

Стан душэўнай абыякавасці, раўнадушнасці. У .. [Касі] з’явілася да ўсяго апатыя, зарадзілася няўпэўненасць у сваіх поглядах. Карпюк. [Карызну] агарнула цяжкая апатыя — яму хацелася аднаго: скончыць як найхутчэй гэты няўдалы сход і адпачыць. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Некульця́пістый ’нязграбны, няўдалы’ (Юрч.). Да кульцяпа, кульцяпісты, гл. куляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ратато́нда ’няўдалы чалавек’ (Сл. рэг. лекс.). Магчыма, экспрэсіўнае пашырэнне ратонда (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

незада́чливый

1. (неудачный) няўда́чны; (несчастливый) нешчаслі́вы;

незада́чливый день няўда́чны (нешчаслі́вы) дзень;

2. (неудачливый) няўда́члівы; (несчастливый) нешчаслі́вы; (неумелый) няўда́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Махляпісты (груб.) ’павольны, нерухавы’ (слонім., Сцяшк. Сл.). Да хліпаслі́вы ’слабавольны, бяздзейны’, хлюпава́ты ’няўдалы, слабасільны’ (гл.) з прэфармантам ма‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)