няўда́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўда́лы няўда́лая няўда́лае няўда́лыя
Р. няўда́лага няўда́лай
няўда́лае		 няўда́лага няўда́лых
Д. няўда́ламу няўда́лай няўда́ламу няўда́лым
В. няўда́лы (неадуш.)
няўда́лага (адуш.)		 няўда́лую няўда́лае няўда́лыя (неадуш.)
няўда́лых (адуш.)
Т. няўда́лым няўда́лай
няўда́лаю		 няўда́лым няўда́лымі
М. няўда́лым няўда́лай няўда́лым няўда́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няўда́лы

1. (неуспешный) неуда́чный;

н. дзень — неуда́чный день;

2. (неподходящий) неуда́чный;

н. вы́раз — неуда́чное выраже́ние;

3. (неискусный) коря́вый; нескла́дный;

н. по́чырк — коря́вый (нескла́дный) по́черк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўда́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які канчаецца няўдачай; непаспяховы. Хоць рыбалка ў нас была няўдалая, хоць мы і не злавілі ніводнага язя, аднак дзед Мацей быў у добрым гуморы. Ляўданскі. А назаўтра па ўсёй вёсцы было толькі гаворкі, што пра няўдалыя заручыны. Ермаловіч.

2. Не такі, які павінен быць, якога чакалі, якога хацелі. Ліля расказала пра сваё няўдалае жыццё спаважна і грунтоўна. Асіпенка. [Рудзін:] — Дзякаваць богу, жыць можна і дзецям што-небудзь будзе... Толькі за сына баюся я. Нейкі няўдалы ён у мяне, усё з кніжкамі, а да справы зусім не прыглядаецца... Галавач.

3. Які дрэнна ўдаўся; нездавальняючы. Няўдалы малюнак. Няўдалы адказ.

4. Які не адпавядае свайму прызначэнню; няўмелы. Няўдалы ваяка. □ Паніч аж заскрыгатаў зубамі. Цэліўся.. ды не папаў. Вось няўдалы стралец... Бядуля.

5. Нікуды не варты; дрэнны. [Гальвас] дажыў да старасці, няўдалае гаспадаранне год за годам усё больш уганяла яго ў беднасць. Чорны. І вось цяпер палыхае сонца на прасторы і ходзяць людзі, якіх ніяк не адарвеш ад гэтай няўдалай зямлі, ад непраходных нетраў, дзе толькі плодзіцца і звонам звініць адна непалоханая заедзь. Пестрак. // З фізічнымі недахопамі, непрыгожы (пра чалавека). Ці рабіць не ўмею, Ці сама няўдала, Ці цябе, хлапчына, Я не так кахала? Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кікс, -у, м.

Няўдалы ўдар кіем па шары ў більярднай гульні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспаспяхо́вы, -ая, -ае.

Які не прыносіць поспеху, не дасягае пэўнай мэты; няўдалы.

Беспаспяховыя пошукі.

|| наз. беспаспяхо́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неуда́чный няўда́чны; (неумелый, плохой) няўда́лы;

неуда́чная охо́та няўда́чнае палява́нне;

неуда́чное выраже́ние няўда́лы вы́раз.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́дла, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

Промах у стральбе, няўдалы стрэл.

◊

Даць пудла (разм.) —

1) не пацэліць, прамахнуцца;

2) зрабіць памылку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нікчэ́мны, -ая, -ае.

1. Неістотны, нязначны.

Нікчэмная крыўда.

2. Нізкі ў маральных адносінах, нягодны.

Н. чалавек.

3. Вельмі дрэнны, няўдалы, малы.

Н. ўраджай.

|| наз. нікчэ́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кікс, ‑у, м.

Няўдалы ўдар кіем па шары ў більярднай гульні.

[Англ. kicks.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няге́глы, -ая, -ае (разм.).

1. Кволы, слабы; няўдалы.

Н. конь.

2. Непрыгожы з выгляду, нязграбны.

Нягеглыя літары.

3. Няўмелы, ні да чаго не здатны.

Нягеглая гаспадыня.

|| наз. няге́гласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)