адзі́ны, -ая, -ае.

1. Толькі адзін.

А. сын.

Адзіная радасць.

2. Цэлы, непадзельны, з’яднаны.

Адзінае цэлае.

А. парыў.

А. фронт.

3. Агульны для ўсіх, аднолькавы.

А. лёс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нераздзе́льны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і непадзельны (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае з кім‑, чым‑н. адну сутнасць: непадзельны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нерасклада́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які нельга раскласці, падзяліць на састаўныя часткі; адзіны, непадзельны. Нераскладальнае словазлучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлічэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адлічыць.

2. звычайна мн. (адлічэ́нні, ‑яў). Адлічаная сума. Адлічэнні ад абароту. Адлічэнні ў непадзельны фонд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непадзе́льна нареч.

1. нераздели́мо, неразде́льно;

2. безразде́льно;

1, 2 см. непадзе́льны 2, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непадзе́льнасць ж.

1. недели́мость;

2. недели́мость, неразде́льность;

3. безразде́льность;

1-3 см. непадзе́льны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злі́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зліць.

2. у знач. прым. Злучаны ў адно, непадзельны (для слыху, зроку). Залы палаца амаль усе пуставалі, затое разнастайных гукаў, злітых у адну несціханую мелодыю, было хоць адбаўляй. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недели́мый непадзе́льны;

недели́мое иму́щество непадзе́льная маёмасць;

недели́мые части́цы мате́рии непадзе́льныя часці́нкі матэ́рыі;

недели́мые чи́сла мат. непадзе́льныя лі́кі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

А́там. Інтэрнацыянальнае слова. У беларускай мове з пачатку XX ст. (Гіст. лекс., 252) праз рускую (Крукоўскі, Уплыў, 89), дзе з пач. XVIII ст. Канчатковая крыніца грэч. ἄτομος ’непадзельны’, адкуль у лацінскую і заходнееўрапейскія мовы; першы зафіксаваны рускі прыклад — у перакладзе з лацінскай. Наяўнасць рускай і ўкраінскай калек несекомое (Біржакава, Очерки, 157) указвае на магчымасць грэчаскай мовы як першакрыніцы запазычання для ўсходнеславянскіх моў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)