кур’ёз, -у, мн. -ы, -аў, м.

Недарэчны выпадак, смешнае здарэнне.

|| прым. кур’ёзны, -ая, -ае.

К. выпадак.

|| наз. кур’ёзнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсу́рдны, ‑ая, ‑ае.

Недарэчны, бязглузды. Абсурднае рашэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кур’ёзны, ‑ая, ‑ае.

Недарэчны, смешны, забаўны. Кур’ёзны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неле́пый

1. недарэ́чны; бязглу́зды;

неле́пый посту́пок недарэ́чны (бязглу́зды) учы́нак;

2. (нескладный, неуклюжий) нязгра́бны;

неле́пый костю́м нязгра́бны касцю́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юро́дства, ‑а, н.

1. Стан бессвядомасці, вар’яцтва.

2. Недарэчны ўчынак, неразумныя паводзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сме́шны, -ая, -ае.

1. Які выклікае смех.

С. анекдот.

Смешнае здарэнне.

Смешна (прысл.) мне з такой работы.

2. Які выклікае іронію, насмешку.

С. вобраз.

3. перан. Недарэчны, такі, што нельга ўспрымаць сур’ёзна.

Смешныя патрабаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

несура́зный

1. недарэ́чны; (глупый) бязглу́зды;

2. (неуклюжий) нязгра́бны, няскла́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няёмкі, -ая, -ае.

1. Такі, у якім нязручна быць, знаходзіцца.

Няёмкая поза.

2. Непрыемны, цяжкі.

Трапіць у няёмкае становішча.

3. Не зусім прыстойны, недазволены этыкай; недарэчны.

Няёмка (прысл.) умешвацца ў размову бацькоў.

|| наз. няёмкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смехатво́рны, ‑ая, ‑ае.

Недарэчны, варты смеху, кпінаў. Смехатворнае апраўданне. □ [Лаўрыновіч:] — Ну, таварышы, гэта абвінавачванне і зусім смехатворнае. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мадзя́сты ’недарэчны, абы-які’ (капыл., Жыв. сл.), утворана ад мадзе́ць (< mъděti).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)