падко́п, -у, м.
1. гл. падкапацца, падкапаць.
2. мн. -ы, -аў. Падземны ход.
Пад падлогай быў п.
3. мн. -ы, -аў, перан. Інтрыгі з мэтай нашкодзіць каму-н. (разм.).
Рабіць п. пад каго-н.
|| прым. падко́пны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дабе́гацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Многа бегаючы, нашкодзіць сабе, набыць якую‑н. непрыемнасць. — Пачакай, дабегаешся, галубок! Я яшчэ цябе ў [ту]рму пасаджу, — не сунімаўся Ціток. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Напшэ́ціць ’напсаваць’ (Сцяшк. Сл.). Метатэза ад *наш‑ пэціць < польск. naszpecić ’нашкодзіць, нарабіць дрэнна, абы-як’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
насалі́ць, -салю́, -со́ліш, -со́ліць; -со́лены; зак.
1. чаго. Загатаваць пры дапамозе салення.
Н. грыбоў на зіму.
2. што. Тое, што і перасаліць.
3. перан., каму і без дап. Нашкодзіць каму-н., нарабіць непрыемнасцей (разм.).
Н. суседу.
|| незак. насо́льваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Наха́каць ’нашкодзіць’: чорт нахакаў (ТС). Няясна; параўн. ха́каць (ха́къць) ’цяжка дыхаць’ (міёр., Нар. сл.), ха́каць ’пазяхаць’ (Жд. 3).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Надрэ́ґаць, надрапаць ’нашкодзіць’, ’нагаварыць абы-чаго’ (ТС). Відаць, да ракці ’сказаць’ з экспрэсіўным азванчэннем зычнага; прэфікс над- у значэнні на·.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
напаску́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.
Разм.
1. Нагадзіць (пра птушак, жывёлу). Сабака напаскудзіў.
2. перан. Нарабіць паскудства, нашкодзіць. [Лясніцкі:] — Ад нас .. [здраднік] не схаваецца нідзе. А каб ён яшчэ не напаскудзіў, трэба быць больш пільнымі. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падкапа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.
1. пад што. Раскапаўшы знізу, пранікнуць пад што-н.
П. пад сцяну.
2. перан., пад каго (што). Інтрыгамі дабіцца магчымасці нашкодзіць каму-н. (разм.).
Пад добрасумленнага чалавека цяжка п.
|| незак. падко́пвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. падко́п, -у, м. і падко́пванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
са́ла¹, -а, н.
1. Тлушчавае адкладанне ў целе жывёльнага арганізма.
2. Прадукт з тлушчавага рэчыва, які ўжыв. для харчавання.
Кавалак белага сала.
3. Растоплены тлушч.
◊
Заліць сала за скуру каму (разм.) — нашкодзіць, нарабіць непрыемнасцей каму-н.
|| памянш.-ласк. са́льца, -а, н.
|| прым. са́льны, -ая, -ае.
Сальная свечка (з сала).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нага́дить сов., разг.
1. нага́дзіць, мног. панага́джваць, напаску́дзіць;
2. (навредить) нага́дзіць, нашко́дзіць; (напортить) напсава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)