◎ Крапа́нка ’начынка’ (Касп.). Гл. крапаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крэ́мавы, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены з крэму (у 2 знач.); з крэмам. Крэмавая начынка.

2. Белы з жаўтаватым адценнем. Крэмавы колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіго́вы сиго́вый;

~вая ікра́ — сиго́вая икра́;

~вая начы́нка — сиго́вая начи́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарш, ‑у, м.

Здробненае мяса для прыгатавання розных відаў ежы. Свіны фарш. Гатаваць фарш для катлет. // Любая дробна нарэзаная начынка. Грыбны фарш. Маркоўны фарш.

[Фр. farce ад лац. farcio — начыняю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лікёрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лікёру, звязаны з яго вытворчасцю, продажам. Лікёрныя прадпрыемствы. // Прыгатаваны з лікёрам. Лікёрная начынка. // Прызначаны для лікёру. Лікёрныя чаркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кро́пка 1 ’грыбная начынка пірага (Малч.). Гл. крапаць 2 ’начыняць, фаршыраваць’.

Кро́пка 2 ’метка, след, плямка’ (ТСБМ, Нас.). Гл. крапаць 1 і крапіць ’капаць, пырскаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лікёрны ликёрный;

л. заво́д — ликёрный заво́д;

~ная начы́нка — ликёрная начи́нка;

л. кілі́шак — ликёрная рю́мка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саза́ний

1. сазано́вы;

саза́нья голова́ сазано́вая галава́;

2. (приготовленный из сазана) саза́навы;

саза́нья начи́нка саза́навая начы́нка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэм, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Салодкая ежа з сумесі ўзбітых вяршкоў, шакаладу, фруктовых сокаў і пад., а таксама паўфабрыкат з гэтых прадуктаў для праслойвання і ўпрыгожвання пірожных і тортаў.

Шакаладны к.

Узбіць к.

Торт з заварным крэмам.

2. Касметычная мазь.

3. Мазь для чысткі скуранога абутку; вакса, гуталін.

|| прым. крэ́мавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Крэмавая начынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́блычны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да яблыка, уласцівы яму. Яблычнае семя. Яблычны пах. □ [Анісім Маркавіч:] А то зайшоў я ў адну хату... Печанымі яблыкамі пахне.. Я паздароўкаўся, пасядзеў крыху, нанюхаўся гэтага яблычнага духу. Кулакоўскі. // Прыгатаваны з яблыкаў, з яблыкамі. Яблычны сок. Яблычная начынка. Яблычны пірог.

•••

Яблычная кіслата гл. кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)