нацу́кнуць

‘нацкаваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нацу́кну нацу́кнем
2-я ас. нацу́кнеш нацу́кнеце
3-я ас. нацу́кне нацу́кнуць
Прошлы час
м. нацу́кнуў нацу́кнулі
ж. нацу́кнула
н. нацу́кнула
Загадны лад
2-я ас. нацу́кні нацу́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час нацу́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падцу́кнуць

‘нацкаваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падцу́кну падцу́кнем
2-я ас. падцу́кнеш падцу́кнеце
3-я ас. падцу́кне падцу́кнуць
Прошлы час
м. падцу́кнуў падцу́кнулі
ж. падцу́кнула
н. падцу́кнула
Загадны лад
2-я ас. падцу́кні падцу́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час падцу́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пад’ю́шыць

‘падбухторыць, нацкаваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пад’ю́шу пад’ю́шым
2-я ас. пад’ю́шыш пад’ю́шыце
3-я ас. пад’ю́шыць пад’ю́шаць
Прошлы час
м. пад’ю́шыў пад’ю́шылі
ж. пад’ю́шыла
н. пад’ю́шыла
Загадны лад
2-я ас. пад’ю́ш пад’ю́шце
Дзеепрыслоўе
прош. час пад’ю́шыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Пасчва́нне, посчванье ’цкаванне сабакамі’ (Гарб.). Са ст.-польск. мовы, параўн. poszczwać ’нацкаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Начвалава́ць ’нацкаваць’: Начвалуй, начкуй собаками (Арх. АН СССР, ф. 216–4–260–11). Да чвал, чвалава́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нацыкава́ць (нацыковаць) ’нацкаваць’ (Сл. ПЗБ). Да цкаваць (гл.), варыянты цыкаваць, цукавиць ’тс’, магчыма, пад уплывам цупаць ’нацкоўваць, напускаць (сабак)’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

натрави́ть​I сов.

1. (уничтожить отравой) натруці́ць, наатру́чваць, атруці́ць, мног. паатру́чваць;

2. охот. напалява́ць;

3. прям., перен., разг. (кого, что, на кого, что) нацкава́ць; (подстрекнуть) падбухто́рыць (супраць каго, чаго);

натрави́ть соба́ку на кого́-л. нацкава́ць саба́ку на каго́-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падцкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; зак., каго на каго-што, з дадан. сказам і без дап.

Тое, што і нацкаваць. Падцкаваць на нядобры ўчынак. □ З палаючымі вачыма .. па балоце хадзіў Мікола з самадз[елка]вай стрэльбай, набітай кулямі... — Стрэльні, Мікола! Падцкуй! — Ой, глядзі, брат?! Як стрэльнуць, дык і свету не ўбачыш! Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напусти́ть сов.

1. напусці́ць, мног. панапуска́ць; (нагнать) нагна́ць;

2. (кого, что, на кого, что) напусці́ць, мног. панапуска́ць; (натравить) нацкава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

страви́ть​I сов.

1. (натравить друг на друга) зве́сці, мног. пазво́дзіць, нацкава́ць;

2. (посев, корм) прост., с.-х. страві́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)