нацкава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны; зак., каго на каго-што, з дадан. і без дап.

1. Падахвоціць да нападу.

Н. сабак на зайца.

2. перан. Падбухторыць да варожых дзеянняў супраць каго-н. (разм.).

|| незак. нацко́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. нацко́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нацкава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нацкую́ нацкуё́м
2-я ас. нацкуе́ш нацкуяце́
3-я ас. нацкуе́ нацкую́ць
Прошлы час
м. нацкава́ў нацкава́лі
ж. нацкава́ла
н. нацкава́ла
Загадны лад
2-я ас. нацку́й нацку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час нацкава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нацкава́ць сов., прям., перен. натрави́ть, нау́скать, напусти́ть;

н. саба́ку на каго́-не́будзь — натрави́ть (нау́скать, напусти́ть) соба́ку на кого́-л.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго на каго-што, з дадан. сказам і без дап.

1. Падахвоціць сабак да нападу на каго‑н. Нацкаваць зграю сабак на воўка. □ — Ты чаго? — прыўстаў Юрка. — На мяне Сцёпа Палкана нацкаваў... — усхліпваючы, прашаптаў Рыгорка. — Ледзь не парваў мяне... Курто.

2. перан. Разм. Падбухторыць да якіх‑н. варожых дзеянняў супроць каго‑н. Пан староста Наўроцкі, вядома, не ўспомніў, што нядаўна ксяндзы нацкавалі асаднікаў і мясцовую шляхту, каб адабраць царкву пад касцёл у адной вёсцы. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нацкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. нацкоўваць — нацкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нау́ськать сов., разг., прям., перен. нацкава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацкава́ны і нацко́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нацкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Наскава́ць ’нацкаваць’ (Сл. ПЗБ; бабр., Шн. 2; Пятк.), насковиць ’тс’ (ТС), наскувиць ’тс’ (Гарэц.). Да скаваць (гл.), параўн. нацкаваць ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нацу́каць

‘нацкаваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нацу́каю нацу́каем
2-я ас. нацу́каеш нацу́каеце
3-я ас. нацу́кае нацу́каюць
Прошлы час
м. нацу́каў нацу́калі
ж. нацу́кала
н. нацу́кала
Загадны лад
2-я ас. нацу́кай нацу́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час нацу́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)