намо́латы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намалоць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымало́ць, ‑мялю, ‑мелеш, ‑меле; зак., што і чаго.

Разм. Змалоць, намалоць у дадатак да ўжо змолатага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наболта́ть​II сов.

1. (наговорить лишнего) набалбата́ць, намало́ць языко́м;

2. (наклеветать) напаклёпнічаць, нагавары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нам́елісты ’спорны пры мліве’ (слонім., Сцяшк. Сл.). Параўн. мараўск. namelnė obili ’збожжа, з якога можна намалоць многа мукі; выдатнае збожжа’, якое Махэк₂ (388) звязвае з чэш. nämel ’спарыш’ (наяўнасць спарынні ў збожжы, паводле народных уяўленняў, садзейнічае спорнасці пры мліве, што адлюстравалася і ў самой назве з коранем *spor‑). Да мялю, малоць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)