нако́лванне ср.

1. нака́лывание, нако́лка ж.;

2. надка́лывание;

1, 2 см. нако́лваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напа́рывать​I несов., разг. (ранить) напо́рваць, нако́лваць; см. напоро́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашчэ́льваць

‘наколваць чаго-небудзь, рабіць шчыліны ў чым-небудзь (нашчэльваць дошак); выглядваць каго-небудзь (нашчэльваць нявесту); накіроўваць позірк на што-небудзь (нашчэльваць вочы)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. нашчэ́льваю нашчэ́льваем
2-я ас. нашчэ́льваеш нашчэ́льваеце
3-я ас. нашчэ́львае нашчэ́льваюць
Прошлы час
м. нашчэ́льваў нашчэ́львалі
ж. нашчэ́львала
н. нашчэ́львала
Загадны лад
2-я ас. нашчэ́львай нашчэ́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час нашчэ́льваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

натыка́ть несов.

1. (втыкать) разг. натыка́ць, нато́ркваць;

2. (делать надколы) натыка́ць, нако́лваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нареза́ть несов., в разн. знач. нараза́ць, нарэ́зваць; (хлеба — ещё) накро́йваць; (ткани) накро́йваць; (набивать свиней) нако́лваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашпи́ливать несов.

1. (прикалывать шпилькой, булавкой) прышпі́льваць;

нашпи́ливать бант на шля́пу прышпі́льваць бант да капелюша́;

2. (накалывать, насаживать на что-л. остроконечное) нако́лваць, наса́джваць;

нашпи́ливать жука́ на крючо́к нако́лваць (наса́джваць) жука́ на кручо́к;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нако́лвацца несов.

1. нака́лываться;

2. надка́лываться;

1, 2 см. накало́цца 1, 3;

3. страд. нака́лываться; надка́лываться; см. нако́лваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ніза́ць ’нанізваць’ (Гарэц., Яруш.), ’нанізваць, сцябаць’ (Нас.), ’нанізваць, бадаць’ (Сл. ПЗБ), ’нанізваць, наколваць’ (ТС), сюды ж, відаць, і кобр. ныза́ты ’штурхаць’ (Жыв. сл.), укр. низа́ти ’нанізваць’, рус. низа́ть ’нанізваць; бадаць; біць, сцябаць’, польск. nizać ’нанізваць, навязваць’, н.-луж. nizaś ’тс’, славен. nizati ’тс’, серб.-харв. ни́зати ’тс’, макед. ниже ’тс’, балг. ни́жа ’тс’. Прасл. *nizati ’пратыкаць, працінаць’, суадноснае з *nьziti (параўн. рус. вонзить, пронзить і інш., а таксама нож, гл.), што ўзыходзіць да і.-е. *neg̑h‑ ’працінаць, калоць’, параўн. с.-ірл. ness ’рана’ (Фасмер, 3, 73; Шустар-Шэўц, 13, 1005; Бязлай, 2, 224).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

набива́ть несов.

1. (наполнять) напіха́ць, напі́хваць; (чемодан, склад и т. п.) напако́ўваць, набіва́ць; напіра́ць;

набива́ть чу́чело напіха́ць (набіва́ць) чу́чала;

набива́ть тру́бку напіха́ць (набіва́ць) лю́льку;

набива́ть папиро́сы напіха́ць папяро́сы;

набива́ть карма́н напако́ўваць (напіха́ць, напіра́ць) кішэ́нь;

2. (убивать в каком-л. количестве) набіва́ць; (стреляя) настрэ́льваць; (птицы, скота) нараза́ць; (свиней) нако́лваць;

3. (вколачивать, прикреплять) набіва́ць;

набива́ть гвозде́й в сте́ну набіва́ць цвіко́ў у сцяну́;

набива́ть о́бручи набіва́ць абручы́;

4. (причинять повреждение) набіва́ць; (натирать) наму́льваць;

5. (отпечатывать узор на ткани) набіва́ць;

◊

набива́ть це́ну набіва́ць (наганя́ць) цану́; см. наби́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)