нако́рмлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад накарміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакармі́ць, -кармлю́, -ко́рміш, -ко́рміць; -ко́рмлены; зак., каго (што).

Накарміць звыш меры, абкарміць.

П. дзіця.

|| незак. перако́рмліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перако́рмліванне, -я, н. і перако́рм, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насы́тить сов.

1. (накормить) накармі́ць;

2. хим., перен. насы́ціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкармі́ць, -кармлю́, -ко́рміш, -ко́рміць; -ко́рмлены; зак., каго.

Накарміць звыш меры, на шкоду здароўю.

А. дзіця.

|| незак. абко́рмліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абко́рм, -у, м. і абко́рмліванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ненажэ́рны, -ая, -ае (разм.).

1. Такі, якога цяжка накарміць; пражэрлівы.

Н. шчупак.

2. перан. Які не можа здаволіцца тым, што мае; прагны да чужога.

Н. характар.

|| наз. ненажэ́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ненасы́тны, -ая, -ае.

1. Такі, якога цяжка накарміць; прагны да яды.

Н. звер.

2. перан. Які не можа здаволіцца тым, што мае.

Ненасытная цяга да ведаў.

|| наз. ненасы́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напита́ть сов.

1. (накормить) накармі́ць;

2. (пропитать) насы́ціць; (намочить) намачы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́пузіць ’накарміць дзіця да выпучвання жывата’ (Нас.). Да пуза (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абкармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго.

Накарміць звыш меры; пашкодзіць здароўю, даўшы з’есці лішняе. Абкарміць дзіця малаком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пасаі́ць ’накарміць дзіця грудзьмі маці’ (бераст., Сцяшк. Сл.). У выніку кантамінацыі лексем пасасаць < ссаць (гл.) і падаі́ць < даі́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)