дадра́ць, ‑дзяру, ‑дзярэш, ‑дзярэ; ‑дзяром, ‑дзераце; зак., што.

Разм.

1. Скончыць драць (у 1–6 знач.). Дадраць паперы.

2. і чаго. Надраць дадаткова. Дадраць моху. Дадраць бульбы.

3. Разм. Канчаткова надраць, знасіць (адзенне, абутак і пад.). Дадраць боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надо́ргаць

‘нарваць, навырываць, надраць чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надо́ргаю надо́ргаем
2-я ас. надо́ргаеш надо́ргаеце
3-я ас. надо́ргае надо́ргаюць
Прошлы час
м. надо́ргаў надо́ргалі
ж. надо́ргала
н. надо́ргала
Загадны лад
2-я ас. надо́ргай надо́ргайце
Дзеепрыслоўе
прош. час надо́ргаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

надзе́рці, ‑дзяру, ‑дзярэш, ‑дзярэ; ‑дзяром, ‑дзераце; пр. надзёр, ‑дзерла; заг. надзяры; зак., чаго.

Тое, што і надраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ста́рыць ‘здзерці, надраць на тарцы’ (Ян.), старкава́ць ‘тс’ (Мат. Гом.). Да тарыць, таркаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

надра́ть сов., разг. надра́ць, надзе́рці;

◊

надра́ть у́ши накруці́ць ву́шы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ната́рыць ’надраць бульбу на тарцы’ (Жд. 1, Ян.), натарква́ць ’тс’ (Сл. ПЗБ). Гл. та́рыць, таркава́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дадра́ць, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дзяры́; -дра́ны; зак., што (разм.).

1. Скончыць драць.

Д. паперы.

2. Надраць дадаткова, да пэўнай меры.

Д. моху.

Д. бульбы.

3. Знасіць да дзірак (вопратку, абутак і пад.).

Д. боты.

|| незак. дадзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наабдзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Надраць вялікую колькасць чаго‑н. Наабдзіраць кары. □ Раз [Юрка і Юзік] падышлі да Алеся: — Алесь, дай мы наабдзіраем з гэтага галля калматага моху. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Патарґава́ць ’нацерці (бульбы)’ (трок., Сл. ПЗБ). Да торгаць ’драць’ (гл.). Наяўнасць узрыўнога ґ можа сведчыць на карысць запазычання з польск. potargać ’надраць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

налупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., каго-чаго.

1. Надраць нейкую або пэўную колькасць чаго‑н. Налупіць воз кары.

2. Разм. Нарваць вялікую колькасць чаго‑н. Дзеці налупілі дзеразы. Налупіць морквы.

3. Разм. Набіць каго‑н.; налупцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)