разбрыня́ць

‘набрыняць, разрасціся, павялічыцца’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разбрыня́ю разбрыня́ем
2-я ас. разбрыня́еш разбрыня́еце
3-я ас. разбрыня́е разбрыня́юць
Прошлы час
м. разбрыня́ў разбрыня́лі
ж. разбрыня́ла
н. разбрыня́ла
Загадны лад
2-я ас. разбрыня́й разбрыня́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час разбрыня́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распукну́ць

‘набухнуць, набрыняць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. распукну́ распукнё́м
2-я ас. распукне́ш распукняце́
3-я ас. распукне́ распукну́ць
Прошлы час
м. распукну́ў распукну́лі
ж. распукну́ла
н. распукну́ла
Загадны лад
2-я ас. распукні́ распукні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час распукну́ўшы

Іншыя варыянты: распу́кнуць.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распу́кнуць

‘набухнуць, набрыняць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. распу́кну распу́кнем
2-я ас. распу́кнеш распу́кнеце
3-я ас. распу́кне распу́кнуць
Прошлы час
м. распу́кнуў распу́кнулі
ж. распу́кнула
н. распу́кнула
Загадны лад
2-я ас. распу́кні распу́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час распу́кнуўшы

Іншыя варыянты: распукну́ць.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набрыня́лы

1. набу́хший, набря́кший; взбу́хший;

2. отёкший;

1, 2 см. набрыня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взбу́хнуть сов. набра́кнуць; набу́хнуць; (преимущественно от сырости) набрыня́ць; (распухнуть) успу́хнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набры́ньваць несов.

1. набуха́ть, набряка́ть; взбуха́ть;

2. отека́ть;

1, 2 см. набрыня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насы́ціцца, -сы́чуся, -сы́цішся, -сы́ціцца; зак.

1. Наесціся ўволю.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Прасякнуцца, набрыняць якім-н. рэчывам; увабраць у сябе што-н.

Зямля насыцілася вільгаццю.

3. перан. Поўнасцю задаволіць свае патрэбы, жаданні і пад. (разм.).

|| незак. насыча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. насычэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набу́хнуть сов.

1. набу́хнуць, набра́кнуць; (преимущественно от сырости) набрыня́ць;

2. (напухнуть) напу́хнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Набрэ́нкнуць ’набрыняць (вадою)’ (Сцяц.). Запазычана з польск. nabrzęknąć ’тс’ з субстытуцыяй rz > p, спрадвечная форма набракнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раздражджане́ць ’набрыняць вадою, размокнуць (пра зямлю)’ (Сцяц.), раздажджане́ць ’набухнуць вадою’ (слонім., Жыв. НС). Магчыма, ад дро́жджы або дождж (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)