параспяка́ць

‘зрабіць каму-небудзь суровую вымову; выклікаць у каго-небудзь моцнае ўзбуджэнне, гнеў, раздражненне’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. параспяка́ю параспяка́ем
2-я ас. параспяка́еш параспяка́еце
3-я ас. параспяка́е параспяка́юць
Прошлы час
м. параспяка́ў параспяка́лі
ж. параспяка́ла
н. параспяка́ла
Загадны лад
2-я ас. параспяка́й параспяка́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час параспяка́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шало́міць

‘ашаламляць, рабіць моцнае ўражанне, прыводзіць каго-небудзь у замяшанне; п'яніць, адурманьваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шало́млю шало́мім
2-я ас. шало́міш шало́міце
3-я ас. шало́міць шало́мяць
Прошлы час
м. шало́міў шало́мілі
ж. шало́міла
н. шало́міла
Загадны лад
2-я ас. шало́м шало́мце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шало́мячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзіві́ць, дзіўлю́, дзі́віш, дзі́віць; незак., каго-што.

Выклікаць здзіўленне, рабіць моцнае ўражанне.

Хірурга дзівіла цярплівасць раненага.

Яна прыгажосцю дзівіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перахвалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; зак., каго (што).

Выклікаць моцнае хваляванне ў кім-н. ці ўсхваляваць многіх.

П. усю сям’ю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгу́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Моцнае, буйнае праяўленне чаго-н.

Р. шавінізму.

Р. мяцеліцы.

2. Нястрымнае п’янства, папойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дынамі́т, -у, М -мі́це, м.

Моцнае выбуховае рэчыва, асноўнай састаўной часткай якога з’яўляецца нітрагліцэрына.

|| прым. дынамі́тавы, -ая, -ае і дынамі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

страсць, -і, мн. -і, -е́й, ж.

1. Нястрымнае каханне, моцнае пачуццёвая цяга, захапленне.

Загарэцца страсцю да каго-н.

2. Моцнае захапленне чым-н., аддача ўсіх сваіх душэўных сіл якой-н. справе; натхненне, уздым, запал.

Са страсцю гаварыць, выступаць.

3. Пастаянная прыхільнасць да чаго-н., моцная цяга да чаго-н.

С. да кніг.

Тэатр — мая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпа́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м.

Раптоўнае і моцнае праяўленне якой-н. хваробы або якога-н. пачуцця.

П. эпілепсіі.

|| прым. прыпа́дачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слёзатачы́вы, -ая, -ае.

1. Які выклікае моцнае выдзяленне слёз.

С. газ.

2. Які пакутуе безупынным выдзяленнем слёз.

Слёзатачывыя вочы.

|| наз. слёзатачы́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уража́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць ствараць моцнае ўражанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)