мелізна́ ж., разг. о́тмель, мель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́нка​II (мель) ба́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́сцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вусця (у 1 знач.). Вусцевая мель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обме́лина мель, род. ме́лі ж., меліна́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Малявы́ ’бакеншчык’ (Ян.). З ⁺мелявы < мель ’мель’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мелізна́,

Разм. Узвышэнне дна (у моры, рэчцы, возеры), утворанае звычайна наносам пяску, галькі і небяспечнае для суднаходства; мель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наплыўны́, ‑ая, ‑ое.

Які ўтвараецца ў выніку наплыву (у 1 знач.); намыўны, наносны. Наплыўная глеба. Наплыўная мель. Наплыўны пясок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сітняго́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сітнягу. Кожную сітняговую мель, Кожны вір і залом лукі Знаў Таймень Як свае плаўнікі... Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́тмель во́дмель, -лі ж., мель, род. ме́лі ж., мелізна́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фальшкі́ль, ‑я, м.

Спец. Драўляны або металічны брус, прымацаваны пад кілем для засцярогі яго ад пашкоджання пры пасадцы на мель, на каменне, а таксама для надання судну большай устойлівасці.

[Ням. Falschkiel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)