глянцава́ць несов.

1. (полировать) глянцева́ть; лощи́ть;

2. (наводить лоск) лощи́ть;

г. папе́ру — лощи́ть бума́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

По́лыск ’бляск’ (Сл. ПЗБ), по́лоск ’тс’ (Клім.). З польск. połysk ’тс’ (Мацкевіч і інш.; Сл. ПЗБ, 4, 45), што ўзыходзіць да прасл. *lъskati/*lyskati, суадносіцца з *lъskъ ’бляск’ > бел. лоск (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выглянцо́ўваць несов.

1. глянцева́ть, лощи́ть; выла́щивать;

2. перен. (придавать внешний лоск) выла́щивать;

1, 2 см. вы́глянцаваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ласне́цца ’блішчэць, ільсніцца’ (Нас.), слонім. даспіцца ’тс’ (Нар. лекс.). Укр. лисніти, лиснитися, рус. лосниться, польск. lśnić się, ст.-польск. Iszczeć і інш. Да лоск < lъ!!!къ (дзе ‑skn‑ > ‑sn‑). Гл. таксама ільсніцца (Фасмер, 2, 521; Скок, 2, 272).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́глянцаваць сов.

1. наглянцева́ть, налощи́ть; вы́лощить;

в. парке́т — наглянцева́ть (налощи́ть, вы́лощить) парке́т;

2. перен. (придать внешний лоск) вы́лощить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бляск (род. бля́ску) м.

1. блеск, взблеск; (глянец — ещё) лоск;

начы́сціць бо́ты да ~ку — начи́стить сапоги́ до бле́ска (ло́ска);

2. за́рево ср., о́тсвет, о́тблеск;

б. пажа́ру — за́рево пожа́ра;

б. со́нечных прамянёў — о́тблеск со́лнечных луче́й;

3. перен. блеск, лоск;

б. убра́ння — блеск наря́да;

б. та́ленту — блеск тала́нта;

сталі́чны б. — столи́чный блеск (лоск);

◊ з ~кам — с бле́ском;

ва ўсім ~ку — во всём бле́ске

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натира́ть несов.

1. (смазывать) націра́ць;

2. (начищать, наводить лоск) начышча́ць, нашаро́ўваць, наглянцо́ўваць;

3. (причинять раздражение, повреждение) націра́ць, наму́льваць;

4. (измельчать) націра́ць; (тёркой) надзіра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натере́ть сов.

1. (смазать) наце́рці, мног. панаціра́ць;

2. (начистить, навести лоск) начы́сціць, нашарава́ць, наглянцава́ць;

3. (повредить трением) наце́рці, мног. панаціра́ць, наму́ляць, мног. панаму́льваць;

4. (измельчить) наце́рці, мног. панаціра́ць; (тёркой) надра́ць, надзе́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наводи́ть несов.

1. в разн. знач. наво́дзіць;

наводи́ть мост наво́дзіць мост;

наводи́ть ору́дие наво́дзіць гарма́ту;

наводи́ть поря́док наво́дзіць пара́дак;

наводи́ть лоск, гля́нец наво́дзіць гля́нец, глянцава́ць;

наводи́ть красоту́ разг. прыхаро́шваць, наво́дзіць прыго́жасць;

наводи́ть на себя́ красоту́ прыхаро́швацца;

наводи́ть на след наво́дзіць на след;

наводи́ть на мысль наво́дзіць на ду́мку;

2. перен. (тоску, страх) наганя́ць; наво́дзіць;

наводи́ть тоску́ наганя́ць (наво́дзіць) тугу́;

наводи́ть у́жас наганя́ць (наво́дзіць) жах;

наводи́ть ску́ку наганя́ць (наво́дзіць) нуду́;

◊

наводи́ть тень наво́дзіць цень;

наводи́ть спра́вки даве́двацца;

наводи́ть кри́тику (на кого, что) наво́дзіць кры́тыку (на каго, што);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)