вясно́ва-ле́тні
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вясно́ва-ле́тні |
вясно́ва-ле́тняя |
вясно́ва-ле́тняе |
вясно́ва-ле́тнія |
| Р. |
вясно́ва-ле́тняга |
вясно́ва-ле́тняй
вясно́ва-ле́тняе |
вясно́ва-ле́тняга |
вясно́ва-ле́тніх |
| Д. |
вясно́ва-ле́тняму |
вясно́ва-ле́тняй |
вясно́ва-ле́тняму |
вясно́ва-ле́тнім |
| В. |
вясно́ва-ле́тні (неадуш.)
вясно́ва-ле́тняга (адуш.) |
вясно́ва-ле́тнюю |
вясно́ва-ле́тняе |
вясно́ва-ле́тнія (неадуш.)
вясно́ва-ле́тніх (адуш.) |
| Т. |
вясно́ва-ле́тнім |
вясно́ва-ле́тняй
вясно́ва-ле́тняю |
вясно́ва-ле́тнім |
вясно́ва-ле́тнімі |
| М. |
вясно́ва-ле́тнім |
вясно́ва-ле́тняй |
вясно́ва-ле́тнім |
вясно́ва-ле́тніх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зы́каўка, ‑і, ДМ ‑каўцы; Р мн. ‑кавак; ж.
Разм. Зеленаватая летняя муха з балючым укусам. Зыкаўка напала на каня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́тні 1, ‑яя, ‑яе.
Які мае адносіны да лета; звязаны з летам, адбываецца летам. Летняя раніца. Летнія канікулы. Летнія дажджы. □ Летні дзень год корміць. Прыказка. // Які выкарыстоўваецца летам; прызначаны для лета. Летні кінатэатр. □ На .. [настаўніку] было халоднае паліто і летняя шапка. Колас.
ле́тні 2, ‑яя, ‑яе.
Разм. Цеплаваты, хатняй тэмпературы, крыху падагрэты (звычайна пра ваду). Мыцца летняй вадою.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
золь, ‑і, ж.
Сырое, пранізлівае халоднае надвор’е. Ні зімовая сцюжа, ні летняя спёка, ні золь, ні дождж не спынялі работы на будоўлі. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ле́тніца ’летнік, лёгкая спадніца’ (Федар. Дад.). У выніку універбізацыі словазлучэння летняя спадніца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
верабе́й, -б’я́, мн. -б’і́, -б’ёў, м.
Невялікая птушка атрада вераб’іных з карычнева-шэрым апярэннем, якая жыве пераважна паблізу чалавека.
◊
Стрэляны або стары верабей — вопытны, бывалы чалавек.
|| памянш. верабе́йка, -і, мн. -і, -аў, м.
|| прым. вераб’і́ны, -ая, -ае.
Вераб’іная ноч (кароткая летняя ноч, а таксама ноч з бесперапыннай навальніцай і зарніцамі).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пра́ктыка ж.
1. в разн. знач. пра́ктика;
вы́вучыць што-не́будзь на ~тыцы — изучи́ть что-л. на пра́ктике;
п. склада́ння сло́ўнікаў — пра́ктика составле́ния словаре́й;
ле́тняя п. студэ́нтаў — ле́тняя пра́ктика студе́нтов;
2. опыт м.;
чалаве́к ма́е ~ку — челове́к име́ет о́пыт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мацяю́шка ’летняя шапка з шырокім шлякам (беражком)’ (гродз., Мат. АС). З польск. maciejka, maciejówka ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рагатыўка ’канфедэратка’ (гродз., Сл. ПЗБ), рагато́ўка ’летняя шапка’ (Сцяшк. Сл.). З польск. rogatywka ’польская вайсковая шапка з чатырохвугольным верхам’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пара́, -ы́, мн. по́ры, пор і по́раў, ж.
1. Час, перыяд, тэрмін.
Летняя п.
Без пары (дачасна). Да гэтай пары (да гэтага часу). Да пары да часу (пакуль што). З той пары (з таго часу, моманту). Не ў пару (не ў час, недарэчы). У пару (у час, своечасова).
2. у знач. вык. Настаў час для чаго-н.
П. дадому.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)