ляга́ть несов.

1. брыка́ць;

2. перен. куса́ць, падку́сваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кусану́ць і кусну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да кусаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напіля́ць

‘моцна кусаць, джгаць каго-небудзь; пілаваць што-небудзь і без прамога дапаўнення; няўмела іграць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напіля́ю напіля́ем
2-я ас. напіля́еш напіля́еце
3-я ас. напіля́е напіля́юць
Прошлы час
м. напіля́ў напіля́лі
ж. напіля́ла
н. напіля́ла
Загадны лад
2-я ас. напіля́й напіля́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час напіля́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жа́лить несов. (ранить) куса́ць; (жалом — ещё) джа́ліць; (колющим) кало́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

джа́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., каго-што.

1. Раніць, упівацца джалам, кусаць (пра насякомых, змей).

Пчолы джаляць.

2. перан. Раніць крыўднымі словамі, колкімі заўвагамі.

Крытычныя выказванні джалілі яго, выводзілі з раўнавагі.

|| зак. уджа́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.

Уджаліла змяя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыга́цца, ‑аецца; незак.

Разм.

1. Датыкаючыся, выклікаць востры боль; апякаць. Крапіва жыгаецца. // Балюча кусаць. Мухі жыгаюцца.

2. Апякаць адзін другога крапівой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гры́зціся, -зу́ся, -зе́шся, -зе́цца; -зёмся, -зяце́ся, -зу́цца; гры́зся, -злася; -зі́ся; незак.

1. Кусаць адзін аднаго зубамі (пра жывёл).

Сабакі грызуцца.

2. перан. Сварыцца, лаяцца адзін з адным (разм.).

Яны грызуцца паміж сабой.

|| зак. пагры́зціся, -зу́ся, -зе́шся, -зе́цца; -зёмся, -зяце́ся, -зу́цца; -зі́ся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пракуса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Пракусіць у некалькіх месцах.

2. і без дап. Кусаць некаторы час. Камары пракусалі да раніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куса́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Мець прывычку кусаць (у 1 знач). Сабака кусаецца. // Кусаць каго‑н. Авадні кусаюцца. // перан. Крыўдзіць, дапякаць чым‑н. Па вяселлі бабы пытаюцца: — Як? Нявестка добра кусаецца? Бічэль-Загнетава.

2. Кусаць адзін аднаго; грызціся (пра сабак, звяроў).

3. перан. Мець уласцівасць раздражняць, пячы скуру (пра крапіву і некаторыя іншыя расліны, а таксама пра вецер, мароз і пад.). Крапіва кусаецца. □ Мама сказала, што позна, што ноч на дварэ, а мароз сёння гэтак кусаецца, гэтак цісне! Брыль. / Пра каляную тканіну або пра вырабы з грубай шэрсці. Зрэбніца .. [Гальяшу] муляла, кусалася. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закуса́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Змучыць, замучыць укусамі; абкусаць, скусаць. Закусалі камары.

закуса́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць кусаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)