напіля́ць
‘моцна кусаць, джгаць каго-небудзь; пілаваць што-небудзь і без прамога дапаўнення; няўмела іграць’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| напіля́ю | напіля́ем | |
| напіля́еш | напіля́еце | |
| напіля́е | напіля́юць | |
| Прошлы час | ||
| напіля́ў | напіля́лі | |
| напіля́ла | ||
| напіля́ла | ||
| Загадны лад | ||
| напіля́й | напіля́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| напіля́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)