купля́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. купляць — купіць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
су́пніца, ‑ы, ж.
Міска для супу. Раней .. [Антанюк] высмейваў гэтае хаванне дарагіх талерак, супніц: на якое ліха іх тады купляць! Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фундзі́ць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак., што.
Разм. Запрашаць каго‑н. і плаціць за пачастунак, забаву, купляць што‑н. каму‑н. у падарунак. Фундзіць марожанае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вянгля́рня, ‑і, ж.
Тое, што і вяндлярня. Ён [Селівон Чабярук] збіў з дошак на агародзе вянглярню і пачаў купляць у сваіх людзей ды ў суседніх вёсках свіней на забой. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нали́чные мн., сущ. гато́ўка, -кі ж.;
покупа́ть на нали́чные купля́ць за гато́ўку (за ная́ўныя гро́шы);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
купля́цца, ‑яецца; незак.
1. Падлягаць продажу, быць даступным для куплі. [Падарунак] прынёс Сцяпанку тое праўдзівае шчасце, якое не купляецца ні за якія багацці на свеце. Бядуля.
2. Зал. да купляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
приобрета́ть несов.
1. (становиться обладателем чего-л.) набыва́ць; (покупать) купля́ць;
2. (получать) набыва́ць;
3. (заслуживать) здабыва́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Набор 1 ’неабходны матэрыял, каб пашыць боты’ (в.-дзв., Шатал., Жд. 2). Ад устар. набіра́ць ’купляць матэрыял (у магазіне ў адрозненне ад вырабленага самім)’.
Набор 2 ’каменне (у печцы, лазні)’ (рагач., Мат. Гом.). Магчыма, ад набра́ць ’назбіраць (у кучу)’. Гл. браць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
купі́ла, ‑а, н.
Разм. Сродкі, грошы, за якія купляюць што‑н. — Трэба сваю зямлю купляць, — выказаў Міхал думку.. — Так то яно так, але дзе, браце, таго купіла ўзяць? — спытаў, памаўчаўшы, Амброжык. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ку́пля, ‑і, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. купляць — купіць (у 1 знач.).
•••
Купля-продаж — здзелка па пакупцы і продажы чаго‑н. Усё ўжо было ўладжана — і цана і парадак куплі-продажу, як раптам тэлеграма: здзелкі не адбудзецца. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)