Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Verbum
анлайнавы слоўнікфарысе́йскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да фарысея (у 1 знач.).
2. Уласцівы фарысею (у 2 знач.); ханжаскі, крывадушны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фюзеля́ж, ‑а,
Корпус лятальнага апарата, які служыць для размяшчэння экіпажа, пасажыраў і грузаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крыжава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе;
1. Складваць крыжам, размяшчаць крыжнакрыж.
2. Распінаць на
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крыж, -а,
1. Прадмет хрысціянскага культу ў выглядзе вертыкальнага стрыжня з адной або дзвюма папярочнымі перакладзінамі, на якім, згодна з Евангеллем, быў распяты Ісус Хрыстос; сімвал выратавання і збавення чалавецтва.
2. У хрысціян: малітоўны жэст правай рукой, які сімвалізуе такі прадмет.
3. Фігура з дзвюх ліній, якія перасякаюцца пад прамым вуглом.
4. Знак узнагароды, ордэн у форме такой фігуры.
5. Ніжняя частка хрыбетніка, якая складаецца з пяці пазванкоў, злучаных з касцямі таза (
6.
Таварыства Чырвонага Крыжа і Чырвонага Паўмесяца — арганізацыя для аказання дапамогі ваеннапалонным, хворым, раненым, пацярпелым у вайну.
Несці крыж — цярпліва пераносіць пакуты, выпрабаванні.
Ставіць крыж на кім-чым (
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вадо́хрышча ‑а,
Адно з царкоўных зімовых свят.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крыж, ‑а;
1. Сімвал і прадмет культу хрысціянскай рэлігіі ў выглядзе металічнага стрыжня або драўлянага бруса з адной або дзвюма папярочнымі перакладзінамі.
2. Малітоўны жэст хрысціян рухам правай рукі, падобны да такога прадмета.
3. Прадмет у выглядзе фігуры з дзвюх палак ці брускоў, якія перасякаюцца.
4. Знак узнагароды, ордэн у форме такога прадмета.
5. Ніжняя частка хрыбетніка, якая складаецца з пяці пазванкоў, злучаных з касцямі таза.
6.
7.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зача́хнуць, ‑чахну, ‑чахнеш, ‑чахне;
Змарнець, заняпасці (ад хваробы, гора і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распя́ць, разапну, разапнеш, разапне; разапнём, разапняце;
1. Прыбіць цвікамі да крыжа рукі і ногі (старадаўні спосаб пакарання).
2. Расправіўшы, туга нацягнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
царко́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да царквы (у 1 знач.), звязаны з рэлігіяй, царквой, набажэнствам.
2. Які мае адносіны да царквы (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)